Stel u bent slachtoffer van een misdrijf en u heeft het zelf overleefd. U bent altijd braaf geweest. U heeft trouw het grootste deel van uw arbeidsinkomen aan de belastinginquisitie afgedragen en slechts de tiende penning voor u zelf gehouden. Maar plotseling duikt er een crimineel op die meent dat hij/zij zich niet aan de wet hoeft te houden.

Tja, dan heeft u een probleem. Want de grootste criminelen zitten in het afperssysteem, zijn lid van een criminele organisatie, en misbruiken hun positie om hun straffen te kunnen ontlopen. En daarnaast heb je de aar(t)sluilakken, de holmaten, de reetlikkers, die wel een salaris van uw belastingcenten willen vangen, maar daar zo weinig mogelijk voor terug willen doen. De onverschuldigde betaling.

U moet aangifte doen, want in het belang van het recht doet onze uitvoeringsinstantie van de wethandhavers zelf niets. Uw aangifte wordt afgewezen, dat is standaard zo bij (rechts)verzekeraars en andere mono-, oligopolies en kartelleden. U dient bezwaar in. Ook dat wordt afgewezen. U start een artikel 12 Sv procedure 1. Ook die wordt afgewezen. Als na een jaar of tien eindelijk eens een rechter zegt dat er wel onderzoek moet worden gedaan, wordt dat getraineerd en vertraagd. "Drukkers" noemen we dat.

Vervolgens komen de smoezen. De drukker weet dat hij/zij de plicht heeft verzuimt. Maar dat mag niet worden toegegeven. Dus zetten ze op papier wat ze hadden moeten doen. Althans, dat heeft de Ombudsman voor ze gedaan 2 (pagina 51), want zelf willen ze dat helemaal niet. Als het op papier staat, ook al houd men zich er niet aan, dan is het formeel goed geregeld. Het zijn ook absurde zaken die de slachtoffers vragen. En het ergste van dat alles: er wordt verwacht dat de ambtenaar een dienst gaat verlenen aan de belastingbetaler. Maar dat is de bedoeling niet!

Zo staat er onder andere:
• Behandel verzoeken en vragen van het slachtoffer serieus.
• Geef hem hem duidelijke informatie.
• Beperk de administratieve lasten tot een minimum.
• Informeer het slachtoffer op eigen initiatief over zijn rechten
• Stuur het slachtoffer dat bij u aanklopt niet van het kastje naar de muur.

De aanmatigende brutaliteit. Wat denkt de burger wel niet? Kijk daaraan kan geen gehoor worden gegeven. Dat zou namelijk een toename van de werklast en de productiviteit betekenen. Beiden zijn onaanvaardbaar. Er moeten dus smoezen worden bedacht waarom we dat niet doen. Laten we er over vergaderen 3 en rapporten 4 over opstellen. Dat moet voldoende zijn.

Het volk is boos. Met een nog verse gedachte aan de Franse Revolutie, de opkomende lente-regeringsafzettingen in de landen rondom ons, en om te voorkomen dat er zelfrechting op zal treden, wil het kabinet aan die volkswens tegenoet komen.

De machtshebbers willen een wet maken dat aan slachtoffers een adviesrecht geeft. Dat is net zoiets als stemrecht. Je mag zggen wat je wilt maar er hoeft geen rekening meegehouden te worden.

Het slachtoffer kan daarmee het recht krijgen om de rechtbank te adviseren over vier belangrijke onderdelen van het strafproces: de bewijsvoering, de schuld van de verdachte, de kwalificatie van het misdrijf en de vorm en hoogte van de straf. De rechter moet rekening houden met dit advies en wanneer hij daarvan afwijkt dit uitleggen in zijn vonnis.

Afgelopen woensdag organiseerde het ministerie van Veiligheid en Justitie daarom een symposium: "Slachtofferadvocatuur: naar een nieuwe specialicatie?". Slachtoffers en nabestaanden staan in Nederland, in vergelijking met verdachten, in de kou. Ze zouden de positie van de 'Nebenkläger' in het Duitse rechtssysteem moeten krijgen. Dat past binnen Artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie. In het Duitse rechtssysteem hebben slachtoffers eigen procedurele rechten als Nebenkläger. Zij hebben een eigen vervolgingsrecht, kunnen als getuigen deskundigen oproepen en ondervragen, bewijsmateriaal aanbrengen en aan het einde van de zitting het woord voeren. Over de strafmaat hebben Nebenkläger niets te zeggen.

In ieder geval moet er vanaf 1 juli 2014 een verplichte basisopleiding komen voor advocaten die slachtoffers bijstaan. Zonder die opleiding tot SSR-advocaat (Studiecentrum Rechtspleging) te hebben gevolgd krijgen zij geen rechtbijstandsvergoeding meer. Lees: het slachtoffer geen rechtshulp meer.

Dan het advies van de rechters:
"Het grootste risico is dat slachtoffers die van het adviesrecht gebruik gaan maken zich op de zitting opnieuw slachtoffer zullen voelen, maar nu slachtoffer van de gang van zaken tijdens het proces." Het staat er echt: ze zullen slachtoffer worden van de incompetentie van de Rechtspraak, dat weet de Rechtspraak nu al.

Vervolgens de motivering van de rechters:
"De Raad verwacht dat invoering van het voorgestelde adviesrecht gevolgen heeft voor de werklast van zowel voor rechtbanken als voor gerechtshoven. Dit heeft te maken met de verwachte toename van de zittingstijd van de meervoudige kamer en met de afhandeling van de betreffende rechtszaken, zowel in eerste aanleg als in hoger beroep. In totaal verwacht de Raad dat dit een werklasttoename voor de Rechtspraak met zich meebrengt van, in geld uitgedrukt, tussen ruim achthonderd- en negenhonderdduizend euro per jaar. Ten slotte dient de rechter in zijn vonnis in het bijzonder in te gaan op een uitdrukkelijk onderbouwd standpunt van het advies van de spreekgerechtigde. Geschat is dat dit circa een half uur per zaak extra kost in de betreffende rechtszaken."

Wel, aan de motiveringsverplichting voor het niet willen werken is voldaan. Deden ze dat ook maar bij hun vonissen. Maar erg steekhoudend is het niet. Ik lees alleen maar egoïsme van de Rechtspraak. Met dit standpunt dient iedere rechter op voorhand gewraakt te worden wegens vooringenomenheid. Luiheid is namelijk niet strafbaar, en ontslag wegens werkweigering zit er ook niet in. Maar kiezen voor één partij (zichzelf) is niet toegestaan.

Je zal maar in Nederland wonen en bloot gesteld zijn aan die achterlijke onderontwikkelde derde-wereld instantie. 200 jaar Koninkrijk. Zolang lopen ze ook al achter met de burgerrechten. Tijd voor een herdenkingsmunt, een nieuw slavenmonument, een stille tocht en een kranslegging.