Gisteren hadden de omroepen EO en RKK hun jaarlijks terugkerende muzikale evenement 1. Het werd dit jaar gehouden op de Vismarkt in Groningen en live uitgezonden op TV. The Passion is de moderne hervertelling van de laatste uren uit het leven van Jezus Christus. Het is een groot cultureel popevenement, met het lijdensverhaal als leidraad en een groot verlicht kruis als blikvanger. Dit grote kruis wordt door de stad gedragen en gevolgd door een lange stoet mensen. In het programma worden verschillende scenes uitgebeeld met Bijbelse hoofdpersonen als Jezus, Maria en Judas en spelen Nederlandse popbands bekende nummers. The Passion is daarmee de moderne variant van de Matthäus Passion.

In mijn jeugd, en dan hebben we het over veertig jaar geleden, bestond dit spektakel ook al. Het heette toen Jesus Christ Superstar, een rock-opera in 1971 gecomponeerd door Andrew Lloyd Webber. Het werd in 1973 verfilmd en daarvan zijn clips terug te vinden op Youtube 2. Het was de tijd van Woodstock, flower power, hashies, ban-de-bom. In die tijd begon ook de ontkerking. De Latijnse hoogmis werd omgezet in (nog steeds onbegrijpelijk) Nederlands. En kinderen werden de Kerk ingelokt met popmuziek. U ziet mij rechts (toen ik nog haar had) aan de keyboards tijdens zo'n voorstelling van Jesus Christ Superstar in een lokale kerk.

Er bestaat ook een versie van Johan Sebastiaan Bach genaamd de Matthäus Passion 3, zoals die bezocht wordt in Naarden door onze politici met hoedjes, alsof het Prinsjesdag is. Bach behoort tot mijn favoriete klassieke componisten en ik kan me goed voorstellen dat onze politici zo'n gratis voorstelling (netjes opgegeven in de lijst met omkopingen en secundaire arbeidsvoorwaarden) in de baas zijn tijd maar wat graag aanvaarden.

In 2010 ging onderzoeksjournalist Micha Kat 4 naar Naarden om te vragen of de politci nou gewoon schijnheilig waren of dat ze als een fan van Pontius Pilatus slechts hun handen in onschuld kwamen wassen. Een klein stukje historische toelichting is dan ook noodzakelijk en van het HHC krijgt u daarbij een iets andere variant, maar met dezelfde boodschap, als de jaarlijks terugkerende preek van prof.dr. Bob Smalhout.

Disclaimer: Zoals in 1973 de musical werd gezien als "blasfemie", zo kan ook onderstaande parodie worden opgevat. Het is geenszins mijn bedoeling om gelovigen te kwetsen. Integendeel, ik tracht de boodschap van het passieverhaal juist te verduidelijken via de preek in moderne en begrijpelijke gewone-mensen-taal.

Het verhaal in een notendop. In het Kerstverhaal wordt verteld hoe er 2014 jaar geleden een baby wordt geboren uit een ongehuwde moeder. Zij moesten zich toen laten inschrijven in het belastingregister van de Romeinen. En omdat internet nog niet bestond moesten ze daarvoor (te voet -auto's en treinen bestonden nog niet-) reizen naar Bethlehem, zoals wij thans nog steeds helemaal naar Rotterdam moeten reizen om een "visum" op te halen. In twee millennia is enkel het vervoer veranderd, de bureaucratie niet.

De man groeide op en decennia later komen we hem tegen als een wereldverbeteraar. Hij ziet dat het bestaande systeem niet werkt en dat de machtshebbers door en door corrupt zijn. Zo loopt hij op een gegeven ogenblik de tempel binnen om de bankiers en beursspeculanten er uit te gooien. Het heeft niet gewerkt, want 2000 jaar later zitten diezelfde bankiers opnieuw vooraan op de banken in de kerk.

Er is een groep Schriftgeleerden, vergelijk ze maar met Hoofofficieren van Justitie, die deze man lastig vinden. Hij ondermijnt hun gezag en dat kan niet getolereerd worden. De man moet worden uitgeschakeld, dus ze beginnen een schijnproces. Omdat er geen IAB bestaat hebben ze een Judas nodig. Iemand die bereid is om anderen te verlinken voor een dertigtal zilverlingen. En ook die types bestaan anno 1995 of 2014 nog steeds.

De Gezagsdrager weet geen raad met de situatie en probeert zich er met allerlei bochten uit te draaien. Ze zeggen dat ze geen jurisdictie hebben, ze vragen uitstel van beschikkingen aan, ze sturen je van het kastje naar de muur, en uiteindelijk maken ze zich er maar van af (zonder mogelijkheid van beroep) en wassen ze vervolgens hun handen in onschuld 5. Wir haben es nicht gewusst.