Er is geen CSS ondersteuning. Zonder CSS is alleen de onopgemaakte HTML zichtbaar.

Neukaccijns op de zaadkoe
TANSTAAFL
TANSTAAFL staat voor "There Ain't No Such Thing As A Free Lunch". Het concept is al zeker 80 jaar oud en betekent dat je datgene wat wordt aangeboden niet hoeft te betalen, maar de bijkomende kosten wel. De truc stamt af van het "gratis eten" (wat erg zout was, zoals de gratis pinda's aan de bar) waarbij je alleen de drankjes (dorst!) moet afrekenen.

Inmiddels kennen we dit typisch Amerikaanse economische model in allerlei variaties. Van de zgn. Marshall-hulp tot bijvoorbeeld de hotelbon: Slapen gratis, eten betalen. Of de nieuwste smartphone gratis, u betaalt alleen het abonnement. Of een product (waarde één euro) gratis, u betaalt alleen de verzendkosten (à € 9,99).
Kijke, knijpe, voele, proeve, nie kope..., maar wel betale.

Type het woord "gratis" maar in bij uw favoriete zoekmachine en uw dag lijkt weer goed:
gratis | voucher vandaag | gratis wereld | gratis op te halen | gratis af te halen.
aanbieding
GRATIS
alleen vandaag

Time Share
Daarnaast hebben we ook nog het concept time-share. U betaalt er wel voor, maar u krijgt het niet. Bijvoorbeeld een appartement. Het wordt allemaal heel rooskleurig en zonnig voorgespiegeld. U denkt dat u in het paradijs bent. U krijgt zelfs een heus eigenaarscertificaat maar mag er maar één week per jaar gebruik maken.

En als u dan denkt dat u weer makkelijk van die deal af kunt komen? Vergeet het maar. Er zijn geen nieuwe gegadigden voor een tweedehandsje. En als ze er wel zijn, proberen ze onderhands een deal te sluiten. De contractonderhandelingen voor de rechter kosten een vermogen aan advocatenkosten. En ondertussen lopen de torenhoge service- en exploitatiekosten gewoon door.

Datzelfde concept hebben onze rechters ook bedacht. Als u gezamenlijk eigenaar bent van een object (zoals bijvoorbeeld een kind) dan krijgt u soms het recht om één dag in de maand met uw kind samen zijn, maar u moet natuurlijk wel de volle prijs aan alimentatie betalen.

Belastingen
Naast de frauduleuze object-exploitanten hebben nu ook de gemeenten deze nieuwe bron van inkomsten ontdekt. Een soort van Wet Onroerende Zaak belasting. Onroerend betekent dat u het object niet mee kunt (of mag) meenemen naar een andere gemeente. Daarmee wordt de gemeente een monopolist en kan zij zich te buiten gaan aan bedreiging en afpersing. Op een maffia-achtige wijze worden vrouwen onder druk gezet om anderen (soms buitenstaanders) te verlinken.

Steden eisen geld voor onderhoud. LET OP: Er staat niet moeders of kinderen, nee er staat steden. Het geld wat wordt afgeperst gaat dus niet naar het kind, maar naar de "in-vriendschap-verbonden" gemeente om daarmee absurde projecten te financieren over de ruggen van kinderen. Het top-punt van kinder-exploitatie. En hoe absurd dat kan uitpakken leest u in het artikel in de volkskrant. Een klant van een prostitué moet dokken. € 486,00 per maand. Dat was een duur avontuurtje.

Ik zie de gemeentelijke spionnen dan ook al met camera's op de Amsterdamse wallen rondlopen. Jammer dat deze mannen geen kentekenplaten om hun nek hebben hangen, dat zou het een stuk makkelijker maken dan via die Facebook-face-recognition-software. (Overigens heeft Facebook die er voor de gewone burger weer afgehaald. Alleen overheden mogen die nog gebruiken.)

Of je zal bij de plaatselijke IVF-kliniek maar zaaddonor zijn. Dan heb je enkele tientallen koters rondlopen waar de gemeente je voor komt aanslaan. Staat in het EPD meneertje, dat heeft de NSA-AIVD voor ons gehackt. 20 x € 486,00 per maand betalen, en snel een beetje! Onze onbetrouwbare overheden zouden verplicht moeten worden zo'n financiële bijsluiter toe te voegen: in het verleden behaalde resultaten bieden geen enkele garantie voor de toekomst.

Biologische vaders
Begrijpt u me goed: Ik zeg niet dat vaders niet verantwoordelijk hoeven te zijn. Integendeel! In mijn betoog hierboven stel ik enkel aan de kaak dat de overheid zich aan geen enkele wet of regelgeving houdt. Het zijn criminele-maffiachtige organisaties die er niet voor schromen om alles in het leven te belasten. Op water-, brood en sex zitten nu al accijnzen. De "ademhalingsaccijns" is geen grap meer, maar komt gevaarlijk dichterbij.

Uit de artikelenreeks hervaderen blijkt dat er tienduizenden slachtoffers per jaar zijn. Ten prooi gevallen aan een falend onderwijssysteem en een falend rechtssysteem. De meeste deskundigen die in deze reeks zijn aangehaald zijn het erover eens: vader en moeder moeten beide gelijke verantwoordelijkheden en verplichtingen krijgen hebben. En daarvan maakt een andere grondgedachte van het vermogens- en aansprakelijkheidsrecht deel uit. Je kunt enkel verantwoordelijk worden gehouden als je controle over "de zaak" hebt en deze zich onder jouw beheer bevindt.

En met dat onderdeel (sine-qua-non) gaan onze rechters vaak de mist in. En nu ook de gemeenten. Je kunt namelijk niet verantwoordelijk worden gehouden voor iets/iemand waar je geen zeggenschap over hebt. Het is dan ook verbijsterend dat ambtenaartjes van gemeenten menen dat ze maar eigen regeltjes kunnen maken. En dan nog niet eens in het belang van het volk, maar hoofdzakelijk om hun eigen exorbitante gemeentehuizen, studiereisjes, en wachtgeldregelingen van te kunnen betalen.

Regel nu eerst maar eens dat vaderschapsrechten (zoals bijvoorbeeld de kinderbijslag en het omgangsrecht) worden rechtgetrokken aan de vaderschapsplichten. Eerst daarna mogen ze eens gaan nadenken over vaderschapsaccijnzen. En natuurlijk ook moederschapsaccijnzen! Want onze overheden en rechters discrimineren niet. Toch? Als ze kinderbelasting willen heffen, dan moeten ook de toeslagen eerlijk verdeeld worden.



author: Ton   |   published: 10.08.2013   |   updated: 10.08.2013   |   comments: allowed

complotarchivecommunityliteraturesources