Zoals de familie Donner 1 zwaar gereformeerd en anti-revolutionair was, gold dat ook voor zijn biograaf en opvolger/voorganger 2 Job de Ruiter 3.

• 1926-1929 • Jan Donner (kabinet de Geer I)
• 1929-1933 • Jan Donner (kabinet Ruijs de Beerenbrouck III)
• 1977-1981 • Job de Ruiter (kabinet Van Agt I*)
• 1981-1982 • Job de Ruiter (kabinet Van Agt II)
• 1982-1982 • Job de Ruiter (kabinet Van Agt III*)
• 2002-2003 • Piet Hein Donner (kabinet Balkenende I)
• 2003-2006 • Piet Hein Donner (kabinet Balkenende II)
• 2006-2007 • Piet Hein Donner (kabinet Balkenende III)

* Dries van Agt was zelf minister van Justitie in de drie aan Job voorafgaande kabinetten in de periode 1971-1977.
** De Ruiter werd opgevolgd door Frits Korthals Altes.

En net als Piet Hein Donner minister is geweest over maar liefst drie (3!) verschillende departementen, is ook Job zowel minister van Justitie als van Defensie geweest. Zo gemakkelijk gaat dat in de politieke stoelendans. Alsof het vak bakker en slager uitwisselbaar zijn en je voor kneden en uitbenen met dezelfde kennis kan volstaan. Naast alle goede zaken die zij ongetwijfeld ook tot stand hebben gebracht (en die ruimschoots in de MSM propaganda aan bod zijn gekomen) zijn er natuurlijk ook de zaken die u niet mag weten. Maar daar heeft u de bronnen van het HHC voor.

Job is vooral bekend geworden van de zaak Fred Spijkers. In 1984 (Frits Korthals Altes had het stokje op Justitie van Job overgenomen en Job was verhuisd naar Defensie) kwam de militaire mijnexpert Rob Ovaa om het leven. De oorzaak: Al sinds 1970 wist de overheid dat zij (crimineel) nalatig was. Maar fouten erkennen doet onze overheid niet. Liever liegen ze de hele boel bijelkaar en brengen ze onschuldige burgers naar het schavot.

De oud-Volkskrant columnist Alexander Nijeboer 4 schreef na drie jaar onderzoek er in 2006 een boek over. De opzettelijk verkeerde Kamervoorlichting en het plegen van valsheid in geschrifte (ante-datering, maar ook de medische dossiers van Spijker, met moedwillige 'psychiatrisering' !) door diverse politici en topambtenaren bij Defensie en Binnenlands zaken werd bevestigd door prof. J. van der Vliet van de Universiteit van Amsterdam. Die beoordeelden "het overheidsoptreden op sommige aspecten 'kwaadaardig'."

Wat volgde was een jarenlange juridische strijd met vijf rechtsgangen 5. Aan overheidszijde uiteraard op kosten van de belastingbetaler. Nijeboer deed een WOB-verzoek en kon vaststellen dat ruim € 60.000,oo werd betaald, waaronder een rekening van € 19.137,50 aan onze cover-up vriend Harro Knijff van De Brauw Blackstone en Westbroek, ook wel bekend van BV Pinokkio, die zijn neus niet ophaalde voor het daarvan steken in andermans zaken (en uiteraard zijn eigen 6 zakken).

Het bijzondere aan deze constructie, op kosten van de belastingbetaler, is dat het net als bij Joris Demmink over privé zaken gaat, maar de rekening gaat naar de overheid.

En een tweede overeenkomstigheid is dat het gaat om beschuldigingen van homofilie/pedofilie. De oud-Algemeen Dagblad columnist Pamela Hemelrijk schreef hierover in Metro 7:

"De toenmalige minister van Defensie Job de Ruiter, die, lees ik, niet alleen medeplichtig is aan de cover-up, maar ook nog gechanteerd werd met het feit dat hij zedendelicten pleegde met minderjarige jongetjes. En dan te denken dat die kinderlokker ook nog vier jaar minister van Justitie is geweest. De archieven over deze kwestie zijn dan ook op slot gegooid tot zeventig jaar na Spijkers' dood. Ze moeten langer geheim blijven dan die over de moord op Kennedy. Waarin een klein land groot kan zijn."

Het is dan ook niet verwonderlijk dat zowel de VOLKSKRANT als het ALGEMEEN DAGBLAD de onderzoeksjournalisten kwijt wilden. Met Pamela gebeurde dat al in 2002, na een artikel over Pim Fortuyn. Hoe dat in zijn werk ging kunt u alleen bij het KATHOLIEK NIEUWSBLAD 8 lezen, die wel moedig genoeg is om de Staat te bekritiseren. Kennelijk verschillen zij van mening met het Koningshuis over wie God's Gratie toekomt. Bij de overige MSM moet u niet zijn om het echte nieuws te vernemen. Maar dat fenomeen is een andere publicatie waard.

In 1987, Job de Ruiter was inmiddels PG bij het Gerechtshof te Amsterdam, zette hij graag de bloemetjes buiten. Zo werd hij door de cameraploeg aangetroffen, samen met zijn vrouw, te Bovenkarspel op het terras van de Westfriese Flora 9.

Maar in 1987 treffen we Job ook aan op een feestje ter gelegenheid van de opening van het nieuwe 'drankpaviljoen' in de gevangenis Westlinge te Heerhugowaard. En dat moest gevierd worden (waarover later meer) met een groot diner en overvloedig drank. In dit paviljoen zaten de mensen die gestraft werden omdat ze met een glaasje op achter het stuur waren gekropen.

En wat is nou leuker dan je ultieme en perverse macht aanwenden om deze criminele alcoholdelinquenten, die cold-turkey de straf voor hun verkeersgedrag moesten ondergaan, extra te straffen? Terwijl de gevangen zelf droog stonden moesten ze de ex-ministers en top-ambtenaren van drank voorzien. Heerlijk saddistisch. En het ergste kwam nog: volledig lam en kotsend waggelden ze naar hun dienstauto's (waarvan de chauffeurs zelf óók gedronken hadden) om huiswaarts te keren, onbevreesd dat zij zouden worden aangehouden 10 en dezelfde straf zouden moeten ondergaan als hun ober-slaven.

De gedetineerden uit het 'drankpaviljoen' pikten deze dubbele standaard niet. Het ging immers precies om hetzelfde delict waarvoor zij, de bedienden bij deze gelegenheid, veroordeeld waren. En ook nog eens een keertje extra disciplinair gestraft. Wie waren hier nu de echte criminelen?

Het gevolg was dat er toen in de gevangenis een kleine opstand uitbrak waarbij de toenmalige directeur Jacob van den Berg 'gedefenestreerd' werd (uit het raam gegooid) en zijn been brak.

Het verhaal wat de media bereikte (zelfs het internationale Associated Press 10) was natuurlijk anders, maar daarmee niet minder schokkend. De gevangenis had een groot drugs- en drankprobleem. Dat de oorzaak van de rel ontstaan was door het drankprobleem van de justitiebonzen zelf werd daar (ook in de kamervragen) natuurlijk niet bij verteld.

Nu hebben onze justitie en politie medewerkers iedere week wel iets te vieren. En niet alleen in het weekend, want dan moeten we met de dienstauto naar Amsterdam. Maar zelfs op begin-van-de-weekse-maandagen. Bijvoorbeeld de Borrel Wetgevingsoverleg vooarafgaande, en achteraf een week later (opnieuw op maandag), het Akoord Politiewet. Maar waar u dan vooral even op moet letten is van wie de handtekening van de opdrachtgever is. Niet van de DG-POL.

Maar terug naar het citaat van Pamela, wat zij op haar beurt weer had uit het boek van Nijeboer, en wat gerectificeerd moest worden: "Job de Ruiter werd gechanteerd met het feit dat hij zedendelicten pleegde met minderjarige jongetjes". Het kon niet bewezen worden en diende dan ook (terecht) gerectificeerd te worden. Maar dat neemt niet weg dat er wel meerdere aanwijzingen zijn waaruit is op te maken dat Job mogelijk weldegelijk van worst hield.

Zo is er de foto van Job met de Utrechtse bisschop Bär. De begroeting is meer dan joviaal, met een naar mijn indruk afkeurende blik van Job's vrouw op de achtergrond. Volgens Volkskrant journalist Henk Müler zou er sprake zijn van een complot 11 met "compromitterende foto's" die het bewijs zouden vormen van homoseksuele contacten. Op deze foto is in ieder geval wel weer het "oranjebittertje" te zien in de handen van Job en Frits.

En dan is er de foto uit 1982 waarbij Job (opnieuw met een drankje in zijn hand) toezicht lijkt te houden op Prins Claus. Volgens de Telegraaf was voor dat toezicht per 01.01.1981 ook al mr. Oscar Thissen 12 aangesteld. Het is bijzonder dat die curatele stelling openlijk wordt toegegeven. Iemand met Parkinson of klachten van depressieve aard 13 heeft dat immers niet nodig.

Het verhaal 14 gaat dan ook dat begin jaren' 80 (na de troonswisseling) Prins Claus gelegenheden in de USA zou bezoeken, zoals die ook bekend zijn van Joris Demmink 15. Dergelijke geruchten zijn een privé zaak, behalve in die gevallen dat het de integriteit van de rechtsstaat aantast. Het gevoel dat justitie een hoog gehalte aan inteelt en doofpotten heeft is daarmee niet weggenomen.