Vandaag was de aftrap van "De Roestige Spijker verhoren - The sequel". Op Twitter gaat deze rond onder de naam #pedoverhoor 1. Het begon allemaal twee jaar geleden met "De Roestige Spijker verhoren - Dutch Injustice 2. Het was dan ook niet verwonderlijk om Ben Ottens, de secretaris van Stichting De Roestige Spijker, aanwezig te zien. Alleen waren deze keer de advocaten gewisseld. Namens de stichting deze keer niet Mathijs Kaaks maar Martin de Witte van SAP-advocaten en namens de overheid niet Harro Knijff maar de landsadvocaat Bert-Jan Houtzagers van Pels-Rijcken, beter bekend als brandjesblusser en doofpotter 3 van de Catshuisbrand.

Van de MSM waren aanwezig de dagbladen Trouw, Algemeen Dagblad 4 5 en De Telegraaf 6 7 en SBS6 Hart van Nederland 8. Ook Peter R. de V. kwam op zijn motor aanzetten en hoefde niet door de bodyscanners van de rechtbank beveiliging, zoals uw Staatvijand/HHC-verslaggever. Blijkbaar herkenden de justitie toegangbewakers hem als Staatsvriend/colloborateur.

De eerste getuige die destijds werd opgeroepen was Bart van Well 9. Bart was een jaar of 14 toen hij van zijn ouderlijk huis te Limburg was weggelopen en op het Centraal Station in Amsterdam aankwam om naar de Kleinkunst Academie 10 te gaan. Op het CS werd hij opgevangen door een allervriendelijkste man die hem wel onderdak kon verschaffen. Hoe dat precies in zijn werk ging werd vanmiddag onder ede verteld vanuit de eerste hand (zie verderop).

En daar sta je dan als klein onschuldig jongentje. Hoewel, Raphaël dat ontkent en stelt dat Bart helemaal niet zo lief was en dat hij zelfs bang was voor Bart. Een veertienjarig jongentje! Aangekomen op CS was Bart afhankelijk van een "behulpzame" meneer, die daarvoor (dat bleek pas achteraf) wel een wederdienst verwachtte. Deze getuige verklaarde onder ede dat deze jongens bij aankomst op CS helemaal geen drugsverslaafden waren die de prostitutie ingingen. Ze waren (nog) clean, en zouden pas tijdens hun (gedwongen) verblijf in het circuit verslaafd raken (lees: worden gemaakt). Het HHC heeft dan ook grote moeite met het stigmatiserende woord "jongens prostituee", alsof het allemaal hun eigen keuze en schuld is. In werkelijkheid zijn het stuk voor stuk slachtoffers van medogenloze egoïstische misbruikers.

Deze Bart wist jaren later, toen hij groter en sterker was, te ontsnappen maar werd volgens zijn eigen zeggen door de GGD-Amsterdam opgespoord in Posterholt (Limburg) 11, bedreigd en kreeg te horen dat hij terug moest komen. Welnu, die GGD-man stond vandaag onder ede. En dus was Bart er zelf niet. Maar goed ook, want je weet niet (of misschien ook wel, want Bart is twee koppen groter, en gespierder en getrainder) wat er dan zou zijn gebeurd als hij zijn kwelgeest nu weer zou tegenkomen.

maandag	09:30-11:00	K. van Woudenberg	11:00-16:00	R. Beth
dinsdag	09:30-12:00	A. de Jong	13:00-16:00	K. Maasdam
woensdag	09:30-12:00	J. Bruggenwirth	13:00-16:00	Chr. de Graauw
donderdag	09:30-12:00	F. Teeven	14:00-16:00	J.L.M. Neijndorff
vrijdag	09:30-?	E. Broersma	13:00-16:00	J. Demmink

Koos (1962) komt uit Friesland en zou op 13-14 jarige leeftijd via-via terecht zijn gekomen in het appartement van Ger van Roon, ook wel bekend als de pedo-professor en hier geduid als de bordeelhouder voor de elitaire mannen in pakken met stropdassen. Zijn hele verklaring is op video opgenomen en u kunt het eerdaags bekijken. Koos heeft de belofte afgelegd en daarmee naar waarheid getuigd dat tot de gebruikers van het circuit behoorden: oud-burgemeester Ed van Thijn, top-ambtenaar van justitie Joris Demmink, en cum laude grondlegger van de Euro Onno Ruding.

Koos verklaardde dat hij in de BMW van Bert Huese samen met JD is meegenomen naar een horeca gelegenheid waar een groot matras op de grond lag. Daar vond sex plaats tussen meerdere mannen, waaronder Prins Claus. Zowel Claus als Demmink waren fervente bezoekers van het bordeel van Van Roon, waar jongens tussen de 11 en 14 werden aangevoerd.

Dit alles vond plaats voor 1983, een periode waarin Van Roon nog getrouwd was, 2 kinderen had, en (nog) geen homo-parties gaf in een appartement dat pas in 1995 werd gebouwd. Na 1983 kwam Koos nog wel in Amsterdam, zoals bijv. in de homo-nachtsauna aan de Raamstraat. Daar kreeg hij ook een goede verstandhouding met Willem Oltmans die aan Koos bevestigd zou hebben dat zowel prins Claus als Prins Friso homofiel zouden zijn. Enfin, u kijkt de verklaring zelf maar na bij Nico van den Ham 12.

maandag	09:30-11:00	K. van Woudenberg	11:00-16:00	R. Beth
dinsdag	09:30-12:00	A. de Jong	13:00-16:00	K. Maasdam
woensdag	09:30-12:00	J. Bruggenwirth	13:00-16:00	Chr. de Graauw
donderdag	09:30-12:00	F. Teeven	14:00-16:00	J.L.M. Neijndorff
vrijdag	09:30-?	E. Broersma	13:00-16:00	J. Demmink

De tweede getuige was Raphaël Beth (1946) uit Loenen a/d Veght. Inniddels gepenisoeneerd zegt hij van beroep zelfstandig gevestigd Forensisch Psycholoog te zijn en een echte "drs." (aspirant doctor). De aspiraties om te promoveren had hij wel en van daaruit begon hij in de jaren 80 met een onderzoek naar jongensprostitutie met als stelling: "Prostitutie is een symptoom van persoonlijkheidsproblematiek". Dat proefschrift is er overigens nooit gekomen.

Jongensprositutie was er, is er en zal er altijd zijn

Het lijkt wel alsof we Ivo O. horen praten, een getuige die wel is toegewezen maar niet is opgeroepen. Vanuit zijn interesse en reeds bestaande contacten (vanuit welke "functie" bleef onbeantwoord) is Raphaël in 1988 voor de Amsterdamse GG&GD gaan werken. Zijn functieomschrijving heeft hij aan de rechtbank overhandigd. Hij was "veldwerker" en begon in 1988 met een inventariserend onderzoek. In 1985 was door een sociaal verpleegkundige een eerste telling gedaan en die kwam tot 35. Maar Raphaël wist uit persoonlijke ervaring dat het er veel meer moesten zijn. Hij zegt hierover: "Ik was destijds een begrip in het pedocircuit, en ook bij sommige daders bekend. Ik had een vertrouwensfunctie en men wist dat ik er met niemand over zou praten want anders kwam ik er niet meer binnen."

Raphaël probeert uit te leggen hoe een Gauss curve op de hoed van Napoleon lijkt. Wat hij bedoelde te zeggen is dat het merendeel van de jongens 17 - 18 jaar waren, dat de houdbaarheidsdatum aan de rechterzijde wel bij 21 was verstreken en dat aan de linker zijde hij gevallen kende van kinderen van 7 - 8 jaar.

Dan volgt er een quasi wetenschappelijk gegoochel met cijfers. Hij kwam in '88 en '92 tot tellingen in "het reguliere circuit" tot 350. Dit betrof de "gebonden" (georganiseerde) in bordelen en de "ongebonden" in parken, het CS, Oosterdok en de Paardenstraat. Dan was er nog een derde circuit van de pedoprostitutie waarrop hij geen zicht had. Het zou gaan om ongeveer 500 allochtonen en 6 - 7 autochtonen. Totaal zo'n 900 jongensprostituees. Geen gering aantal. Het leuke van een Gauss curve is dat die uitgaat van een standaard deviatie. 67% zou tussen de 17-18 jaar liggen. Oftewel 142 (!) kinderen waren jonger dan 16 en 20 (!) kinderen nog niet eens puber.

Ook legde Raphaël uit welke methode er werd gebruikt om contact te leggen met klanten. Onder de jongens circuleerde een lijst van klanten/dienstenafnemers. Men ging dan naar zo'n adres toe, belde aan en vroeg of Mohammed er ook was. Als het antwoord van de man dan nee was zei (bijv.) Ahmed dan "Nee, nou dan ben ik er toch!"

Dan komt er een warrig verhaal over processen verbaal van verhoren. Deze zou hij ingezien hebben gekregen van advocaten en daaruit kon hij opmaken dat er zo'n 100 slachtoffers waren van het merendeel onder de 16 en sommigen in de leeftijd van o.a. 7 tot 8 jaar. Maar later zegt hij weer dat hij maar 2 - 3 x per jaar een 15 jarige aanmelde bij de Raad voor de Kinderbescheming. "Te weinig om protocollen voor op te stellen."

Er waren meer ontwijkende antwoorden, waaronder de relatie t.o.v. "Street corner work". Ook zou hij jongens wel op "zijn medische spreekuur" zien, want hij had ze niets te bieden op het gewone spreekuur. Kinderen onder de 15 werden aangeduid als "pas op onder de maat", exploitanten belden Raphaël voor ieder wissewasje zoals pijn aan de teen, maar waren te beroerd (om financiële redenen) om homo-condooms te kopen. De klanten wilden die overigens niet want dat was "neuken met een fietsband".

Raphaël somt nog wat feiten op: 40% heeft SOA, 8% HIV, 53% heeft platjes, 25% gonorroe, 7% syfilis, 29% scabies/schurft, 20% aambeien, 6% genitale herpes en 8% hepatitis. Gelukkig was de rechter wel wat gewend aan platvloerse terminologie.

Ook was er een emotioneel moment waarop Raphaël zich blijkbaar realiseerde wat deze jongens was aangedaan. Dood op je 22e. Maar Raphaël had zich aangeleerd "om dingen niet te zien". Anders kon hij zijn werk niet doen. Ook was het "de Gemeente Amsterdam een rotzorg wat er met die jongens gebeurde.". Raphaël was bang om openlijk te getuigen. Hij wilde nog zeker tien jaar leven en niet voortdurend over zijn schouder hoeven te kijken.

Er is veel meer verteld en het HHC heeft uitgebreide aantekeningen. Net als overigens de griffier die werkelijk een letterlijk/woordelijk verslag heeft weten op te stellen. Bij de eerste getuige werd dit voorgelezen en door het HHC gecontroleerd. Mijn complimenten voor de volledigheid en de verbatim stijl. Geheel anders dan de interpretatie die we zagen bij de Eerste Roestige Spijker reeks. Wat duurde dat lang. Nu waren we al om 14:00u klaar.

Raphaël en de advocaten mochten het in alle stilte nalezen, dus deze versie heeft het HHC niet kunnen controleren. Er waren nauwelijks opmerkingen en de verklaring werd ondertekend. Raphaël kreeg zelf geen exemplaar en het HHC ook niet. Die moesten we maar opvragen bij de advocaat. Bart, bij deze. Je hebt mijn email-adres. Graag een kopietje en jouw toestemming om deze te publiceren c.q. voor het nageslacht beschikbaar te stellen in de HHC-archieven. De HHC-versie is in ieder geval ingescand en opgeslagen.

Er is, net als bij de eerste serie, een gevoel van teleurstelling. Er zijn zoveel verduidelijkende vragen te stellen die gewoonweg niet gevraagd werden. Bijvoorbeeld: Kent u Bart van Well? Hoe zit dat met het verhaal over de aquablauwe telefoon? U heeft zelf verklaard dat de exploitanten dreigden met "Raphaël waarschuwt je ouders!" Is dat wel eens gebeurd? Bent u bekende klanten tegengekomen? Wat weet u van de Rolodex? U ziet het: één gekke HHC-journalist kan meer vragen dan tien wijzen kunnen beantwoorden.

Enfin, nog minstens vier dagen te gaan. We zullen zien hoe dit zich verder ontwikkelt alvorens een balans op te maken.

---

PS: Raphaël Beth blijkt een trouwe lezer van het HHC te zijn, maar was niet zo blij met de wijze waarop hij wordt neergezet. De redactie stelt zich op het standpunt dat er in het algemeen een zo getrouw mogelijke weergave wordt gemaakt, waar mogelijk aangevuld met bewijsstukken, maar altijd met bronvermelding en de mogelijkheid tot wederhoor en zonodig rectificatie. Indien een besproken persoon een nunacering of aanvulling wil geven wordt daar ruimhartig de gelegenheid toe geboden.