Er is geen CSS ondersteuning. Zonder CSS is alleen de onopgemaakte HTML zichtbaar.

De Onware Overheid
Zoals veel na-oorlogse kinderen ben ik opgegroeid met stripverhalen. Naast de maatschappij-kritische strips hadden zelfs strips als Walt Disney's Donald Duck elementen van educatie en politieke statements. Ik heb er vorige maand zelf nog eentje gemaakt: "Het Sprookje"

Willy van der Steen trachtte pakkende alliteratie in zijn titels te brengen. De Liegende Overheid klinkt niet zo. De Onwaarheden Vertellende Overheid heeft teveel lettergrepen. Ik heb gekozen voor De Onware Overheid. Enerzijds wil ik het leugenaspect laten terugkomen, en anderzijs wil ik mijn ongeloof tot uitdrukking brengen. Dit kan toch niet waar zijn?!

Pinokkio
De Italiaan Carlo Lorenzini publiceerde in 1883 (130 jaar geleden) Le avventure di Pinocchio. Het verhaal is een satirische allegorie waarin Collodi (de pseudoniem van deze vrijmetselaar) zijn kritiek op de anaal-gefixeerde normen-en-waarden samenleving tegenover het vrije instinct tot uitdrukking wilde brengen. Pinokkio gaat dan ook over de levensweg en transformatie van "bespeelde marionet" tot "zelfstandig handelend mens".

Opvallend is dat iedereen die maatschappij/overheid kritisch is graag een pseudoniem gebruikt. Voltaire, Montesquieu, Lorenzini, allemaal laten ze "anderen" (de raaf, de perzen, de houten pop) de kastanjes uit het vuur halen. Dat zegt veel over onze intolerante en repressieve overheden door de eeuwen heen.


Het avontuur van Pinokkio gaat over Gepetto die door Bureau Jeugdzorg zijn kind is ontnomen. De fee (waar zijn ze als je die nodig hebt) vervult zijn wens en geeft hem zijn zoon terug door een houten pop tot leven te brengen. Japie de Krekel vergezelt Pinokkio op zijn levensweg en fungeert als zijn geweten.

Maar als Pinokkio niet luistert naar "het fatsoen" en begint te liegen groeit de neus van de houten pop. Dan komen de kinderlokkers die op zoek gaan naar ongehoorzame jongens en nemen ze mee naar Pleziereiland. Daar mag iedereen doen en laten wat hij wil. Ondertussen speelt de rattenvanger van Hamelen op zijn fluit.

(Tjonge, het lijkt het verhaal van Lothar G. en Manuel Shadwald wel.)

Maar door ongehoorzaam te zijn veranderen ze wel in ezels en beginnen ze te Balkenende. Giuseppe is net als Jeroen Denis overmand door verdriet en zijn jongens verdrinken in een duiker op zee in de walvis van Jonas Monstro. Maar Japie-goed-fatsoen en de blauwe fee redden ze, waarna ze nog lang en gelukkig leefden.

Het kan zijn dat ik een paar verhalen door elkaar heb gehaald, maar ze lijken ook zoveel op elkaar. Als u maar begrijpt wat ik wil zeggen, dan is de boodschap overgekomen. (Overigens is Ton, geen pseudoniem maar mijn echte naam.)

De Jokkebrokken in de regering
Alleen al de afgelopen paar weken hebben we een aantal rotte appels waargenomen:
- Dommer: er is nog geen spoor van rook
- IJzerhard van der Schaam: wij sluiten geen mensen preventief op
- Op-Stelten: onwaarheden vertellen is geen liegen
- Plast-sterk: wij verzamelen geen informatie over burgers
- Rotte: mijn bilderberg-feestje is privé

Deze rotte appels hebben drie dingen gemeen:
  1. Ze liegen openlijk tegen het volk
  2. Ze leggen geen verantwoording af aan het volk
  3. De volksvertegenwoordigers laten ze er mee wegkomen
Het resultaat is niet alleen dat het geloof in het juridsche systeem verloren is gegaan, maar dat de hele democratie een lange, wassen neus is geworden. De vraag is dan ook (opnieuw) wiens belang hiermee gediend wordt. Is dit wat ze New World Order noemen? Of gaat het enkel om persoonlijke belangen van wat corrupte regeringsleiders?

De oplossing
Om een happy end te krijgen is het noodzakelijk dat de boeven de gevangenis in gaan en het volk nog lang en gelukkig kan leven. Een cliff-hanger (doet-ie-'t-wel of doet-ie-'t-niet) is leuk voor een soap. De hoofdrolspelers zijn nog lang verzekerd van een baantje, totdat ze uit de serie worden geschreven.

Maar de geloofwaardigheid en de slagvaardigheid van de regering wordt daarmee zo enorm aangetast dat dit onverantwoord is in termen van economie, progressie, stabiliteit, tevredenheid, en wat voor waarden de regering nog maar verder in hun mission-statement hebben staan.

Wat mij zorgen baart is het stemgedrag van de Tweede Kamer. In het debat vroegen de kamerleden zich af waarom Opstelten een OvJ zo zijn hand boven het hoofd hield. Maar met hun eigen stemgedrag (door de motie 33.400-VI, nr.103 van de PVV te verwerpen) hebben ze precies hetzelfde gedaan, Opstelten de hand boven het hoofd gehouden, en daarmee ook hun eigen geloofwaardigheid verloren.

Iedere zichelf respecterende volksvertegenwoordiger moet dit beseffen. De tijd dat het volk met vage beloften als "iedereen-meer-geld" voor de gek gehouden kan worden is voorbij. In het moderne internet tijdperk is de informatiestroom amper af te tappen, laat staan tegen te houden.

In deze stemmingsronde waren enkel PVV, CDA en D66 de Japie-goed-fatsoen en stemden voor. De zittende regeringspartijen (VVD en PvdA) waren tegen. Er kwam dus géén happy end. Het kan niet anders of bij de eerstvolgende verkiezingen zullen ze daarop afgerekend worden. Ze worden uit de soap geschreven. Eigen schuld, dikke bult!

Wie het volk niet wil horen, moet maar op de blaren zitten.
(En krijgt ezelsoren.)



Gerelateerde informatie:
30.04.2013 weblogHet Sprookje
20.05.2013 weblogReality-TV
17.05.2013 weblogPeter Oskam (CDA)
11.06.2013 weblogIustitia Corrupta Est
wikipediaPinokkio (Disney film)




author: Ton   |   published: 13.06.2013   |   updated: 13.06.2013   |   comments: allowed

complotarchivecommunityliteraturesources