Net na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog werd de intergouvermentele organisatie De Verenigde Naties opgericht die in 1948 de UVRM (Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens) opstelde. Er werd een AV (Algemene Vergadering) ingesteld, bestaande uit alle 193 lidstaten, die iedere derde dinsdag van september bijeenkomt.

In 1959 (55 jaar geleden) werd er een extra verklaring opgesteld: De Verklaring van de Rechten van het Kind. Nu is een "verklaring" niet meer dan een politieke holle frase. "Hierbij verklaar ik de vergadering voor geopend." Etymologisch houdt ver-klaren in het verkrijgen van klaarheid, helderheid, een getuigenis/declaratie. Zo weet iedereen wat bedoeld wordt en praten we over hetzelfde. Dat laatste is belangrijk. We moeten vooral niet langs elkaar heen praten, en om de brei heen draaien, zoals politci met hun retoriek plegen te doen.

U begrijpt het al. Met een verklaring kun je niets. Politici beloven zo ontzettend veel. En komen zo ontzettend veel niet na. De weg naar de hel is geplaveid met goede intenties. Uiteindelijk draait het niet om toezeggingen maar om effectiviteit en rendement. En dan zijn de meeste politici afgehaakt. Het zou immers daadkracht en verantwoordelijkheid vereisen en dat past niet in de baantjesjaag strategie. Je carrière zou eens vroegtijdig gehinderd kunnen worden...

Dus werd in 1989 (25 jaar geleden) de 'verklaring' omgezet in een 'verdrag'. Op 20.11.1989 werd het kinderrechtenverdrag IVRK 7 aangenomen door de Verenigde Naties. Daarmee is het geen vrijblijvend discussiestuk meer, maar een verplichting voor een ondertekenende partij om na te leven. Nederland heeft het verdrag ondertekend op 26.01.1990 en geratificeerd op 06.02.1995.

Ook landen als Turkije hebben het ondertekend en geratificeerd. Imza: 14 Eylül 1990 - Onay, Kabul: 04 Nisan 1995. En met hen nog vele andere landen:
Dat lijkt dus goed geregeld. We hebben zelfs nog een Hoog Commissariaat voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties (OHCHR), en speciale commissies zoals het Helsinki Committee. Die laatste is vorig jaar op dit blog besproken in de artikelen over kindermishandeling 2 en de Nederlandse variant 3. Op BOUblog 4 stelde de pedagoog Joep Zander 5 de vraag hoe het nou met die commissies is afgelopen? Joep is een deskundige en ook zijn visie is eerder op deze site besproken in het onderzoek naar de verantwoordelijkheid voor kinderslachtoffers 6 en mogelijke oplossingen 7.

De blog-bezoeker 'Stekeldier' heeft het even voor ons nagekeken 8 en meldt:

"Naast Tini Kox (SP) is ook Coşkun Çörüz (CDA) nieuw in de Helsinki Commissie. Verder zijn o.a. nieuw Ida van Veldhuizen, de huidige ambassadeur voor Tsjechië en Sjoerd Gosses, ex-ambassadeur voor Turkije (van 1999 tot 2005). Gaat er ook hier bij u een belletje rinkelen?"

Wat verder opvalt is dat de NHC-club van Demmink wordt gesponsord door het ministerie van justitie, net als de Smokkel ze in de achterbak van de auto het land uit stichting, alweer met bestuurslid Joris Demmink 9.

Los van de effectiviteit van het functioneren van deze clubs, daar wordt verderop op teruggekomen, is het wel merkwaardig dat er belastinggeld naar toegaat, kennelijk zonder enige verantwoording aan of toetsing door de Algemene Rekenkamer 10. Dat zijn kostbare borrels en diners.

Op 17.06.2014 mocht de Vaste Kamercommissie voor justitie 11 het jaarbericht kinderrechten van Unicef Nederland en Defence for Children in ontvangst nemen. In het persbericht wordt gesteld: "Vooral voor de kwetsbare kinderen verbetert er weinig" en in de video wordt gezegd: "Het jaarbericht is bedoeld om de overheid te helpen het kinderrechtenbeleid te toetsen aan het verdrag van de Verenigde Naties".

Aloys van Rest, directeur van Defence for Children, drukt zich eveneens diplomatiek uit (0:33m) "Ik weet dat de huidige opsporingsambtenaren tot over hun oren in het werk zitten". Maar tot slot maakt hij wel een duidelijke aanbeveling: "Er zal veel actiever gezocht moeten worden naar de daders." In feite zegt hij hier wat in de kop van dit artikel staat: zonder inspanning bestaan er geen rechten. Als de overheid niet aan het werk gaat schendt het daarmee direct en indirect de rechten van het kind. Aansprakelijk dus.

Met "verbetert er weinig" wordt gesuggereerd dat er wel enige verbetering is. Welnu, de werkelijke "verbetering" laat zich in het rapport zelf lezen 12. Laten we daarom, naast deze subjectieve (zeg maar gerust propaganda) uitleg een paar objectieve kentallen uit het rapport op een rijtje zetten:

• Slachtoffers van uitbuiting: een toename van 17% t.o.v. 2012 en een verdubbeling sinds 2009.
• Kinderporno: een toename van 840% t.o.v. 2010 (er is geen komma vergeten!) Volgens dit rapport staat Nederland wereldwijd in de top 3. Volgens het rapport van INHOPE 13 staat Nederland op de eerste plaats en staat 1/3 van de gehele wereldvoorraad in Nederland.
• Voorarrest: 74% van de kinderen in justitiële jeugdinrichtingen zit in voorarrest. Maar Joris Demmink, Holthuis, Wabeeke, Wooldrik en andere verdachten lopen nog steeds vrij rond.
• DNA-profiel opslag: 22.649 kinderprofielen liggen opgeslagen, een verdubbeling t.o.v. 2009. Daardoor liggen 'gesloten' kinderdossiers voor het grijpen voor NSA-types.
• Recht op familie: 2.511 kinderen uit het buitenland mochten niet naar hun legaal in Nederland wonende vader of moeder komen. En tel daar nog maar 1 bij op van auteur dezes.

En als u dacht dat dit wereldschokkende nieuws nieuw is? Welnee. Vorig jaar nog hebben we de Kinderrechten-monitor 14 van de Ombudsman besproken. In dat artikel worden diverse andere publicaties besproken. Van de Verenigde Naties, de Raad van Europa, de Rijksoverheid, Vluchtelingenwerk Nederland, en vele vele andere. En dan zijn er menige gevallen die niet eens geregistreerd zijn. Er zijn tijdschriften 15 uitgegeven, honderden websites en blogs gelanceerd. En last-but-not-least: Het verdrag (lees: de plicht) bestaat al vijfentwintig (25 !) jaar.

Dus wat doen onze Kamerleden? Ze stellen onmiddelijk een diepgravend onderzoek in naar wie afgelopen maand de naam van de kandidaten voor ombudsman heeft laten lekken (één klein druppeltje) en plaatsen de verdachte direct op non-actief.

Maar enig onderzoek op het laten lekken (wat heet, dweilen met de kraan open) in (o.a.) het Rolodex-onderzoek en Anne-Frankplantsoen-onderzoek, of naar de grove en grootschalige kinderrechtenschending, terwijl daarvan tientallen rapporten en duizenden klachten liggen zal niet gaan gebeuren.

In het beste geval krijg je een verdwaalde "kamervraag" als lippendienst. Maar verantwoordelijkheid nemen en ingrijpen? Neem nu de Demmink-affaire. De man is (in opdracht van de rechter) verdachte in een strafrechtelijk vooronderzoek. Normaliter hoort zo iemand direct (nou ja, 18 jaar na dato, zoals bij mening oorlogsmisdadiger ook gebeurd) de man in geïsoleerd voorarrest geplaatst te worden. Dat doet onze "stoere" overheid immers ook met kinderen.

Maar nee, hij loopt nog gewoon vrij rond en naar het schijnt nam hij zelfs deel aan de Minerva Maskerade 16 waarbij de geruchten gaan dat hij verstopt zat in de kinder-schoolbus. Of daar ook kinderen en jongentjes bij aanwezig waren is niet bekend. Wat wel bekend is is dat er tenminste vier aangiften van kindermisbruik tegen Joris Demmink liggen, te weten van: Frank L. (Eindhoven - Anne Frankplantsoen), Bart X. (Amsterdam - Rolodex-affaire), Mustafa Y. en Osman B. (Istanbul) met daarnaast verklaringen van verdenkingen binnen het Rotterdam HIK-onderzoek en de Apollo-boot moord.

Dat zijn nogal een beschuldigingen van schending van kinderrechten! En al vele, vele jaren gedaan, uitvoerig gepubliceerd en uitgebreid bekend. En hoe reageren onze Kamerleden daarop? Bijvoorbeeld effe-geen-zin-in Mei Li Vos 17 of de mijn-tong-is-niet-ingesneden-maar-verloren toekomstige kandidaat-premier (oeps, alweer de naam van een kandidaat laten lekken, onderzoek!) Alexander Pechtold 18? Absoluut Kamerlid onwaardig!

Voor de duidelijkheid: Het gaat om beschuldigingen compleet met officiële aangiften, en niet om veroordelingen. Zolang dat laatste niet is gebeurd is Demmink enkel verdachte, maar onschuldig. Wat wel vast staat is dat Demmink van jonge jongens houdt 19 en dat hij een relatie heeft gehad met een meer dan 20 jaar jongere porno-acteur die in kinderporno films speelde met nòg jongere jongens.

Wat ook vaststaat is dat de integriteit en het ethische moraal van deze jarenlang hoogste justitie baas heel ver te zoeken is. Er liggen keiharde bewijzen (door het HHC gepubliceerd) van misbruik van overheidsgelden. Een avondje stappen voor U$ 947,32 20 of bij terugkomst op Schiphol één kopje koffie voor € 520,00 drinken doe je niet. Zeker niet als dat uit de algemene middelen betaald wordt.

Wat vaststaat is dat er regelmatig misbruik werd gemaakt van ambtelijke luxe, zoals een auto met chauffeur voor privé reizen, zoals naar Sail, de Stopera, en andere meer dubieuze gelegenheden in Amsterdam of de Haagse Kazernestraat.

En de verklaring Demmink betaalde de studie van Libor lijkt ook te kloppen, waarbij de betaling mogelijk werd gefinancierd door het Nederlandse ministerie van justitie, al dan niet via de gesponsorde Hugo de Groot stichting in Praag.

Vorig jaar is het NHC aangeschreven. In ieder geval door het HHC en door de advocate Van der Plas. Er is geen enkele reactie gekomen. Niet in briefvorm. Niet in het schorsen van het bestuurslidmaatschap. Daarmee heeft het NHC haar geloofwaardigheid verloren. Het minste wat ze hadden kunnen doen is onze brieven beantwoorden. Voor het HHC wordt daarmee herhaald en staat ook vast dat de bestuurder Joris Demmink niet over enige integriteit beschikt. Immers anders had hij er zelf voor gekozen (tijdelijk) terug te treden.

U ziet het. Los van het strafrechtelijk onderzoek naar kinderverkrachting zijn er aanknopingspunten voldoende die een diepgravend onderzoek door de Tweede Kamer rechtvaardigen. Maar... er is hierover nog niet één voorzichtig Kamervraagje gesteld. Dat wordt over een jaar dus weer wat nieuwe rapporten over kinderrechtenschending aan de Kamer aanbieden. Ze moeten inmiddels een behoorlijke stapel hebben liggen.