Afgelopen week is toegezegd dat het onbegrijpelijke vonnis 1 van het Hof Den Bosch -over de heling door de Staat der Nederlanden, als medeplichtige 2 in een criminele organisatie- nader zal worden besproken. Vandaag is het dan zo ver.

NOTA BENE: Het logo "Hofstede Makelaars" heeft, behalve de overeenkomstige naam, niets met uw HHC-redacteur te maken. Het is als grappige illustratie bedoeld en het lenen van de screenprint wordt gecompenseerd met gratis reclame en een link 3.

Vernietigt het vonnis (uit 2005, red.)
en stelt vast
dat de gedwongen af te breken betonnen gaten 1,8 miljoen euro waard zijn.

ECLI:NL:GHSHE:2017:2995

Sinds 1998 zijn ze daar negentien jaar mee bezig geweest. Telefoons afgetapt. Naar Turkije op vakantie geweest. Verdwaald in Istanbul. Rapporten geschreven. Getuigen gehoord. Vertalingen laten maken. Een hele klus. Met als verhoopte opbrengst 1,8 miljoen / 19 jaar = pak-m-beet een ton per jaar.

En dan 10% korting gegeven omdat het toch wel erg lang duurde. Want de Hoge Raad vind dat dat mag en voldoende is. Geen Summer-Sale van 50%, of gewoon volledige afschrijving wegens onverkoopbaarheid. Nee tien hele procenten. Zou u een XT-computer met windows '95 kopen tegen de nieuwaarde uit 1998 minus 10%?

De Hoge Raad heeft wel meer absurde opvattingen, zoals levenslang opleggen. Iets waarvan het Europese Hof heeft gezegd dat het niet mag. En dus illegaal is. Maar waarvan Aben, noch de Bossche rechters zich ook maar iets aantrekken. De wetten zijn er immers om gebroken te worden door de overheid. Alleen burgers moeten zich aan de wet houden.

Op 30.07.2002 heeft het Hof Den Bosch een uitspraak 4 gedaan over de ontneming van vermeend voordeel uit zakendeals van Baybaşin. Ruim een jaar later, 21.10.2003, oordeelde de Hoge Raad 5 dat het vonnis uit Den Bosch "niet onbegrijpelijk" was. Een dubbele ontkenning. Ze konden ook zeggen dat het "begrijpelijk" is. Maar helaas, dat is het ook weer niet. In ieder geval begrijpt uw HHC-redacteur er niets van. En slachtoffer Baybaşin ook niet. En we zijn allebei geen domme jongens. Voor dommigheid moet je bij Bassie en Diederik zijn.

nemo censetur ignorare legem

Die rare dubbele ontkenningen maakten die "rare jongens" uit Asterix en Obelix ook al. Niemand wordt geacht de wet niet te kennen (iedereen moet de wet kennen). En dat levert weer rare discussies op 6. Moet een Turk die in Engeland woont en ontvoerd en gegijzeld wordt door de Nederlandse overheid de Nederlandse wetten kennen? Kent u ze zelf eigenlijk wel?

Ik niet. Ja een paar. Dat gaat vanzelf wannneer je jaren rechten hebt gestudeerd of jaren rechtszittingen over Demmink hebt bijgewoond of jarenlang zelf bent bloot gesteld aan tientallen valse rechtszaken. Maar dan nog. Anno 2017 zijn de wetten niet hetzelfde als in 2002. Zie de afbeeldingen hierboven waar de rode tekst (2002) vervangen is door groene (2017).

Wie de wetten ook zeker niet kennen zijn de advocaten generaal (Roelofs, Rotterdam en Aben, Den Haag) en de diverse rechters. En ook al hebben ze 19 jaar de tijd om hun fake-zaak te manipuleren, dan nog gaat het ongelofelijk mis.

De wetten veranderen voortdurend. In die tijd zelfs meerdere keren per jaar. En dan zegt artikel 1 lid 2 Sr dat de meest gunstige bepaling moet worden toegepast. We komen hier straks op terug.

Hierboven in het rood staat artikel 36e wetboek van strafrecht zoals dat gold op 01-04-2002 (groen = 2017). Van toepassing is de wet zoals die gold op de datum van de uitspraak. Die datum was 30.07.2002. En alleen al in 2002 is het wetboek van strafrecht zes (6!) keer gewijzigd.

Lid 4 36e stelt: "De rechter stelt het bedrag vast waarop het wederrechtelijk verkregen voordeel wordt geschat. Onder voordeel is de besparing van kosten begrepen. De waarde van voorwerpen die door de rechter tot het wederrechtelijk verkregen voordeel worden gerekend, kan worden geschat op de marktwaarde op het tijdstip van de beslissing of door verwijzing naar de bij openbare verkoop te behalen opbrengst, indien verhaal moet worden genomen. De rechter kan het te betalen bedrag lager vaststellen dan het geschatte voordeel."

De rechter heeft 36e toegepast, maar in de context van de "afpersing" zou 36f toepasselijker zijn. Als het geld/de waarde is afgenomen van het vermeende slachtoffer van Baybaşin, dan is het logisch dat dit wordt teruggegeven. Dat is niet gebeurd. De Staat der Nederlanden houdt het zelf. Dat is heling en strafbaar (artt.416, 417 sr).

Of er überhaupt sprake is geweest van een strafbaar feit in de zin van afdreiging of afpersing blijkt niet uit de beschikbaar gestelde dialogen. Het gaat over een zakendeal. Ene Şimşek ging uit vrije wil een lening aan / gaf een hypotheek van 8 miljoen Duitse Mark bij 50 verschillende personen. In een tijdperk dat die 8 miljoen DM omgezet naar Lira in Turkije met 100% inflatie ontwaarde. Toen Baybaşin hem aansprak op zijn verplichtingen om de maandelijkse rente te betalen ontstonden gelijdelijk aan problemen.

Tijdens deze telefoongesprekken probeerde [HB] me eerst op een vriendelijke manier te overtuigen om mijn schulden te betalen. Toen ik zei dat ik geen geld had begon hij mij zwaar te bedreigen. Op dreigende toon zei hij "Ik heb geld nodig. Ik laat in het Zuidoosten scholen bouwen en besteed daar veel geld aan liefdadigheid. Ik heb geen appartementen nodig."

pagina 8 van het vonnis

Uit de tekst blijkt juist de vriendelijkheid en liefdadigheid van Baybaşin. En dat blijkt ook uit de officiële stukken van de Turkse overheid. Baybaşin gaf geld aan scholen (waar de "verboden" Koerdische taal werd gesproken), ondersteunde financieel het Koerdische TV-station AMED. Hij wilde zijn volk een gelijkwaardige kans geven zich te ontwikkelen. Dat wijst niet op afpersing 7.

NN man [ [AS] ; krakende oude stem] komt aan de lijn. HB spreekt ook deze man aan als 'hoca'. Er volgt een hartelijke begroeting. (...) [AS] zegt dat hij geen woorden kan vinden, dat hij zich beschaamd voelt tegenover HB.

pagina 13 van het vonnis

Let op: Baybaşin spreekt hem aan met "hocam", mijn leermeester. Een vrij hoge eretitel die niet lichtvaardig gebruikt wordt. En omgekeerd zegt Şimşek dat hij zich beschaamd voelt. Zijn eer is aangetast. Een concept, net als het hara-kiri, wat egoïstische megalomane officieren van justitie in al hun opgeblazenheid helemaal niet kennen. Waar ze dus ook niet over kunnen oordelen, als ze dat recht al hadden.

Het onderstreepte gedeelte is een typische aanvulling van rechercheurs. Degenen die het proces verbaal opmaken en de uitgeproken tekst wijzigen hoe het hen uitkomt. Dat zien we (o.a. op dezelfde bladzijde) vaker terug komen. "Ik heb toen in Besiktas van zo'n 50 woekeraars (tegen zeer hoge rente) in totaal ongeveer 7 à 8 miljoen Duitse Mark kunnen lenen." De toevoeging van 'woekeraar' en 'zéér hoog' zijn manipulatief. Door het OM. De rente was niet hoog. Zelfs aan de lage kant.

Het gaat te ver om hier de hele tekst te bespreken. Bovendien vereist dit een inzicht in de Turkse sociale structuur, psychologische kennis, taalvaardigheid, zaken als eer, en meer dingen die specifiek zijn voor een land waar noch deze rechters noch het OM enige Hollandse geitenkaas van hebben gegeten. Laat staan de typische gevlochten peynir uit Diyarbakir. En dat blijkt ook wel uit de onvoldoende opgeleide en bekrompen vooringenomenheid van deze juristen. En nogmaals, dit alles speelt zich af in Turkije tussen Turken.

Terug naar de rechtmatigheid. Van de Nederlandse overheid. En dan slaan we even het stuk van de ontvoering, gijzeling, wederrechtelijke vrijheidsberoving, wederrechtelijke diefstal, onthouden van fair-trial, onrechtmatige telefoontaps, buitenlandse spionnen, etc. over. We kijken alleen even naar de Nederlandse wet, er vanuitgaande dat die van toepassing zou zijn. Hetgeen overigens niet het geval is.

Want dat laatste is van de week al besproken 7. Artikel 6 Wetboek van strafvordering bepaalt immers dat de Turkse rechter deze zaak (als het al een zaak zou zijn) behoort te behandelen. Volgens het Türk Ceza Kanunu 8, het Turkse wetboek van strafrecht.

En nou het goede nieuws:
Volgens dat Turkse wetboek (madde 250) kan Roelofs met zijn rechters zelf 10 jaar gevangenisstraf krijgen!

De diefstal door Nederland van het vermogen van Baybaşin had dan ook geen ander doel dan Baybaşin een fair-trial te onthouden. Dat is destijds ook letterlijk zo uitgesproken door het OM tegen advocaat Koppe. Een criminele en mensenrechten schendende OM. En die komen nog wel aan de beurt om zich voor de rechter te mogen verantwoorden.

Terug naar de rechtmatigheid van artikel 36e (oud). Lid 2 slaat op de veroordeling in de hoofdzaak. De zaak waarvoor Baybaşin levenslang heeft gekregen. Zogenaamde drugshandel en zogenaamde moord. Bijzonder is dat er blijkbaar nooit een cent aan deze drugshandel is verdiend. Immers anders waren de criminelen Aben en Roelofs wel achter die "miljoenen" aan gegaan. Maar nee. Ze konden niet één cent aan drugsinkomsten aantonen.

Dus gingen ze op zoek naar iets anders. Ze wilden heel graag een "drugsschuld". Bijvoorbeeld vanuit dat restaurant. Maar daarvan heeft de Bossche rechter al gezegd dat dit niet het geval is. Dan houden we nog de niet afgeloste hypotheek over. En dat had niets met drugs te maken. Maar een gewone contractuele verplichting voortvloeiende uit een zakendeal uit vrije wil en op initiatief van de "afgeperste" is aangegaan.

Op vordering van het openbaar ministerie kan bij een afzonderlijke rechterlijke beslissing aan degene die is veroordeeld wegens een misdrijf, waarvoor een geldboete van de vijfde categorie kan worden opgelegd, en tegen wie als verdachte van dat misdrijf een strafrechtelijk financieel onderzoek is ingesteld, de verplichting worden opgelegd tot betaling van een geldbedrag aan de staat ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel, indien gelet op dat onderzoek aannemelijk is dat ook andere strafbare feiten er op enigerlei wijze toe hebben geleid dat de veroordeelde wederrechtelijk voordeel heeft verkregen.

artikel 36e lid 3 (ten tijde van 30-07-2002)

En daarom is artikel 36e lid 3 helemaal niet van toepassing. Het woordje "ook" heeft een commutatieve eigenschap. Er moet een relatie bestaan tussen de ontneming uit de hoofd-zaak en de fantasie-zaak. En die is er niet. Want in de hoofdzaak is er geen SFO en ook niets ontnomen. Het woordje "ook" is danook later verdwenen uit de wetstekst. En de slapende tweede kamer (druk bezig met hun eigen baantje -verkiezingen en formatie-) en de vazallen eerste kamer keuren dat allemaal goed. Maar ten tijde van het vonnis stond dat essentiële woord er nog wel in. En dus heeft het OM geen zaak en had de (onderzoeks)rechter dit nimmer mogen accepteren.

Nu snapt u ook waarom ze de wet iedere twee maanden veranderen. Dat is niet alleen om dat te kunnen vieren met allerlei borrels voor werkoverleg en passeren van de wet 9. (Declaraties ondertekend door zuipschuit Demmink.)

Het is ook om de mensenrechten te ontduiken, door wetten te maken die alleen maar in het voordeel van de overheid werken.

Maar stel dat de Nederlandse rechter wel enige bevoegdheid zou hebben over deze Turkse affaire tussen Turken in Turkije. Het is niet zo, maar stel...

Er zou dan sprake moet zijn van "bevoordeling". Onder bevoordeling als bedoeld in artikel 317 Sr verstaat het Hof Den Bosch sinds 27.02.2017 10: "elke verbetering van de positie, mits deze verbetering (dit voordeel) economische waarde heeft". Met deze zelf verzonnen definitie heeft het Hof Den Bosch de weg vrijgemaakt voor de zaak Baybaşin.

Kijken we eerst naar de bewijsmiddelen dan zijn dit hoofdzakelijk door het OM zelf opgestelde rapporten. Dat zegt me niets. Buitengewoon fraude gevoelig. Hetgeen ook is bekend in de rechtszaal (opnames beschikbaar), maar wat gemakshalve door de rechters genegeerd wordt. Ook hierboven hebben we al aangetoond dat die PV's en rapporten heftig gemanipuleerd kunnen worden èn dat dit ook gebeurd is. Gerede twijfel, en dus geen enkele bewijskracht.

Dan houden we twee bijzondere bewijsmiddelen over. "C" - een rechtshulpverzoek aan Turkije. U weet wel, zoals ze daar bij Demmink en in mijn eigen zaken niet aan mee willen werken. Maar in de zaak Baybaşin buitengewoon gretig. Niet te vertrouwen dus.

En wat dacht u van bewijsmiddel "D"? Ingebracht op 16 mei 2017 in de zaak die al sinds 2002 (dat is vijftien jaar!!!) loopt. En wat zijn dat? Cheques die gevonden zouden zijn in 1998 (dat is negentien jaar geleden!!!) maar nog nooit op enige inventarislijst hebben gestaan. Wederom niet te vertrouwen. De zogenaamde "chain-of-evidence" is duidelijk niet aanwezig. Niet ontvankelijk, tenzij deze rechters niet onafhankelijk zijn en enkel de opdracht van het corrupte ministerie van justitie uitvoeren.

Vervolgens zitten we met "de economische waarde", zoals het Bossche Hof dat in februari met zo'n vooruitziende blik bepaalde. Uit het vonnis blijkt dat de rechters enkel afgaan op een verklaring van een aannemer. Nou die lui ken ik. Ook in Turkije. Prachtige brochures. Beloften van gouden bergen. Maar als het er op aan komt wordt je zwaar bedonderd. En dus de rechters ook. Unus testis, nullus testis. Geen juridische waarde dus.

In het betreffende jaar (1996-1997) was de inflatie in Turkije 100% 11. 100% / 12 maanden = 8,3% / maand. Dan is een gevraagde rente van aanvankelijk 6, later 7% per maand, dus uitermate schappelijk. Feitelijk leidde Baybasin daardoor verlies in plaats van winst.

Wat verder belangrijk is, is het feit dat er -van het begin af aan- geen bouwvergunning was. En het resultaat is te zien aan de foto met de huidige toestand. Er zijn geen appartementen en die gaan er ook niet komen.
De boel zal moeten worden afgebroken. Dat wist de aannemer. Dat weten de rechters. Het is dan ook absurd dat zij de waarde bepalen op 1,8 miljoen euro.

Dan komen we op de waardebepaling. Een simpele blik op Wikipedia™ 12 was al genoeg geweest. Maar nee AG Roelofs kwam met "tapu" aanzetten 13, een adres- en identiteitloze vakantieblog, laatst bijgewerkt in 2011. Hoe kan een rechter zo'n AG serieus nemen? Dan maak je van de hele rechtspraak toch een aanfluiting!

Kijk, had hij de ECB genomen, dan was er nog iets van geloofwaardigheid. Helaas werkt die site 14 ook maar half. De koersen van voor 01.01.2005 (de omzetting van oude naar nieuwe lira, waarbij 6 nullen verdwenen) zijn bij de ECB niet op te vragen.

Op 31.12.2014 waren de 1,8 miljoen lira van het Hof slechts één euro waard. Vooruit geef daarop 10% korting.

Maar tegen de dollar kunnen we die koers wel opzoeken.

De overdracht (opmaken van de eigendomsakte) vond plaats op 9 januari 1998. Toen was 210.481 lira nog 1 USD waard. In 2005 was dat nog maar 10 dollarcent. Een duppie!

Het Proces Verbaal van deze niet onpartijdige bron B / getuige 1, beroep aannemer, is opgemaakt op 8 juni 2010. Een beetje laat voor een betrouwbaar geheugen.

Wat u verder moet weten (en daar snappen Roelofs, Jeroense en de rechters van het Hof ook geen fluit van) is dat in Turkije de woningbouw anders geregeld is. Er zijn mensen met grond. En er zijn aannemers. Allebei hebben ze geen geld. Ze sluiten een bondgenootschap. De grondeigenaar stelt de grond ter beschikking, de aannemer het beton en de arbeidskrachten. En vervolgens wordt de opbrengst 50-50 verdeeld. Je zou kunnen zeggen dat de aannemer de grond voor de helft van de woningverkoopprijs aankoopt, en betaald in natura, nà oplevering. Zo dragen beiden het risico van het slagen van het project. Zo iets staat overigens ook in het vonnis.

Dan is er nog het volgende. Vanwege wetgeving t.a.v. aardbevingen mogen maximaal 13 bouwlagen worden gemaakt. De slimmerikkken beginnen dan te nummeren bij -1 (min één) zodat ze een extra laag kunnen smokkelen en eigenlijk 14 lagen maken. Maar even terug naar het principe van eigendom. De aannemer is geen eigenaar van de grond. De aannemer stelt een verkoopwaarde vast aan de hand van vraag- en aanbod. Deze waarde stijgt gedurende de bouw. De voorinschrijvers krijgen hun appartement vaak 30-50% goedkoper, dan degenen die pas kopen nadat de bouw gereed is. Verder is deze aannemer de lener/hypotheekgever waardoor deze niet onafhankelijk is.

Kortom: Roelofs, Jeroense en de rechters hebben er een zooitje van gemaakt. Ze hebben geen flauw benul waarover ze praten. Hun huiswerk is kleuterwerk. Ze maken kapitale rekenblunders. Hun bewijskracht is nul, nada, niks.

Het Hof neemt blindelings de stelling van Roelofs over die enkel gebaseerd is op de verklaring van de aannemer. En de verdediging heeft géén aanvullende en controle vragen mogen stellen.

En dan zijn we er nòg niet. Het Hof bepaalt dat de waarde per overdrachtsdatum (9-01-1998) dient te geschieden.

Daaruit blijkt dat de rechter de wet niet kent. Want zowel in de oude als de nieuwe versie staat bij lid 4 resp 5. dat de waardebepaling dient te geschieden op het moment van beslissing of doorverwijzing naar openbare verkoop (dat is 30-06-2017). En aangezien de boel moet worden afgebroken zal er op moeten worden toegelegd.

Dat is net zoiets als met de negatieve spaar- en Euribor rente. De overheid moet betalen aan Baybaşin. De rechter merkt wel terecht op dat deze omstandigheid voor het risico komt van degene die het eigendom thans in zijn macht heeft. En dat is niet Baybaşin maar de beheerder van de beslaglegging, de Staat der Nederlanden. Dat wordt dus dokken!

De samenloop van de datum van het Hof met die van de Hoge Raad, in een duidelijk onderling afgestemd kartelleus gedrag, de afwezige bewijskracht, de onjuiste rechtsopvatting, de knulligheid, de onkunde. de vooringenomenheid, dat alles wijst erop dat onze rechtstaat failliet is èn door-en-door corrupt. Het is volkomen terecht dat Adèle in cassatie gaat. En wat mij betreft mag ze ook nog strafaangifte doen wegens afpersing, fraude, valsheid in geschrifte, achterhouden van ontlastend bewijs, schending van de mensenrechten, en nog vele zaken meer. En als zij dat niet doet, dan zal het HHC achter deze criminelen aangaan en het zelf doen.