Er is geen CSS ondersteuning. Zonder CSS is alleen de onopgemaakte HTML zichtbaar.
Gezinsdrama's
Van de week had ik een indringend gesprek met een advocaat. Ervaren. Hij had in zijn praktijk veel civiel recht gedaan. Hij had de drama's veroorzaakt door echtscheidingen en/of jeugdzorg voorbij zien komen. Hij meende te weten hoe een ouder zich voelt. Zoals de kinderloze Rutte zijn toespraak over het overlijden van Prins Friso voorlas.
Nou nee dus. Van die illusie heb ik hem snel afgeholpen. Het papier is gewillig. De emoties niet. Een aantal zaken in het leven kun je niet begrijpen wanneer je die niet zelf hebt meegemaakt. Sommige dingen zijn niet te leren uit boekjes, of na te papagaaien van je ambtelijke tekstschrijvers, al oefenende voor de spiegel.
De geboorte van je eigen kind is zo'n moment. En ook het verlies van je kind is iets ontastbaars voor de buitenstaander. De radeloosheid die je overkomt wanneer je kind verdwenen is. Meestal niet de eigen keus van het kind, maar geforceerd door krachten waar je het juist tegen wil beschermen.
Als arts zeg je dat ook vaak tegen je patiënten: "Ik begrijp hoe u zich voelt.". Onze gevoelloos lijkende ex-politicus (thans grootverdiener bij Menzis) zwichtte dan ook na de verontwaarding over de vrouw met hoofdpijn. Je moet het zelf maar eens meemaken. En dan hebben we het nog niet gehad over het slechtnieuwsgesprek: "U heeft K, ik schat nog 3 maanden."
Emoties
Een enkele fotograaf, meestal genomineerd voor de World Press Photo kan dat gevoel overbrengen. Maar een professionele hulpverlener? (Klinkt fraaier dan het is.) Iemand die zich uit zelfbescherming volkomen afsluit, zonder enige emotionele relatie met zijn cliënten aan te gaan, die zegt "ik voel met u mee"? Yeah, right. Ze weten niet beter, want anders zou ik me beledigd voelen.
De kleinste alledaagse dingen roepen enorme emoties op. Het koeren van een duif, waarbij je de verbaasde ogen van je dochter die dat voor de eerste keer hoorde, voor de geest haalt. Een wegrennend katje, waar je dochter achteraan rent. Gewoon een ijsco-zaak waaraan je voorbij loopt als je gaat winkelen. Niets blijft het slachtoffer bespaard. 24/7. Nee 24 uur x 60 minuten x 60 seconden per dag. Reken maar uit: dat is veel. En dan durven te zeggen "Ik weet hoe u zich voelt"?
Belediging
Wie wel beter weet, maar het bewust verdraaid is de overheid en haar propaganda instituten. Zij doen de waarheid geen geweld aan uit onwetendheid, maar opzettelijk. Op meineed en valsheid in geschrifte gelijkende. Willens en wetens. Strafbaar.
Eerst het fenomeen Friso. Al een half jaar hersendood, maar nu ook hartdood. Een lid van het Koninklijk Huis, maar afstand gedaan hebbende van de kroon, en daarmee niet vallende onder de regeringsverantwoordelijkheid, zoals Steven Brown in zijn artikel over snake Rutte uitlegt en vervolgens de lijkenpikkerij aan de kaak stelt. Volkomen terecht benoemt hij de gevoelloosheid van de quasi krokodillentranen grienende spotlight types. Een regelrechte schande. Maar geen kamervragen.Dan de mediavervalsing van het probleem kinder(mis)handel(ing). Een onderwerp wat op deze site vaak wordt besproken en waarvan u in het artikel over de kinderlokker-lokker de benodigde links vindt. Dat beeld vervalsen gaat ongeveer als volgt:
- Op 25 juli zeggen ze dat ze het probleem mega internationaal gaan aanpakken.
- En YES! Op 28 juli hebben ze al een mega resultaat geboekt.
- Op 13 augustus blijkt het probleem zich meer binnen de Duitse politiek af te spelen.
- En gisteren werd bekend dat niet Nederland maar Ierland de top 10 aanvoert.
Verder wordt er niet bij verteld waar de foto's vandaan komen. Enkel wie ze verspreidt. Geen woord over het Hofnarretje. Want in Nederland gaat het echt geweldig. Zowel de Telegraaf als NU.nl koppen dan ook identiek: Einde stijging meldingen kindermishandeling. Geweldig positief nieuws! Het gaat goed met de verkrachtingen en martelingen! Niets geen "lees verder in ons dossier". Over ieder onderwerp hebben ze een "dossier", behalve hierover. In Nederland bestaat het namelijk niet. Het rapport van Unicef is nooit geschreven.
In die propaganda-headline ziet de beetje oplettende journalist vier woorden die nader uitlegt behoeven. Ik laat die aan uw eigen analytische denkvermogen over. Maar opvallend is wel dat er niet één vraag is gesteld door de optekenende journalist. Nouja, copy-writer meer. Of beter Copy-Paste writer.
Einde stijging meldingen kindermishandeling
Er is een einde gekomen aan de jarenlange stijging van het aantal telefoontjes dat het meldpunt kindermishandeling (AMK) jaarlijks binnenkrijgt. Vorig jaar kreeg het meldpunt 65.000 meldingen van kindermishandeling binnen, en dat is evenveel als het jaar ervoor. Dat meldt Jeugdzorg Nederland donderdag.
In 2004 kreeg het AMK 34.000 telefoontjes, en sindsdien steeg het aantal meldingen ieder jaar. Volgens Jeugdzorg Nederland had de stijging niet zozeer te maken met een toename van kindermishandeling, maar wisten vooral hulpverleners het meldpunt steeds beter te vinden. Iets minder dan een derde van de meldingen in 2012 leidde tot een onderzoek door Jeugdzorg.
bron: ANP
Er is een einde gekomen aan de jarenlange stijging van het aantal telefoontjes dat het meldpunt kindermishandeling (AMK) jaarlijks binnenkrijgt. Vorig jaar kreeg het meldpunt 65.000 meldingen van kindermishandeling binnen, en dat is evenveel als het jaar ervoor. Dat meldt Jeugdzorg Nederland donderdag.
In 2004 kreeg het AMK 34.000 telefoontjes, en sindsdien steeg het aantal meldingen ieder jaar. Volgens Jeugdzorg Nederland had de stijging niet zozeer te maken met een toename van kindermishandeling, maar wisten vooral hulpverleners het meldpunt steeds beter te vinden. Iets minder dan een derde van de meldingen in 2012 leidde tot een onderzoek door Jeugdzorg.
bron: ANP
Ik pik er slechts een woordje uit: meldingen (aldus het rapport van de organisatie zelf).
| To: | info@jeugdzorgnederland.nl |
| Date: | Sat Jun 18, 2011 at 4:01 AM. |
| From: | info@jeugdzorgnederland.nl |
| Date: | Mon Jun 20, 2011 at 12:05 PM. |
| Message: | Een goede instantie die u zou kunnen benaderen is het Advies- en Klachtenbureau Jeugdzorg (http://www.akj.nl/). Succes met uw zoektocht via het AKJ. |
| From: | ******@akj.nl |
| Date: | Fri Jun 24, 2011 at 08:24 AM. |
| Message: | Helaas moet ik u melden dat ik voor geen van uw vragen een antwoord heb. Dit is werk voor een specialist. Ik wens u veel sterkte en succes bij uw verdere pogingen. |
En ik heb er meer hoor. Maar u ziet wat de waarde van een melding is: na een volle week nog steeds geen fatsoenlijk antwoord. Hoezo Amber Alert? (Of wat dacht u van het verzoek om een advocaat: 9 maanden!) Dan hebben die lui wel smoezen van "Tja, het zit gecompliceerd in elkaar". Natuurlijk is het gecompliceerd! Anders heeft iemand ook geen hulp nodig...
Wie overigens wel fantastisch geholpen heeft is het IKO.
(Zie hiervoor de artikelen: Kind ontvoerd en Oorkonde voor Fred Teeven).
Ze schrijven het nota bene zelf: "Iets minder dan een derde van de meldingen in 2012 leidde tot een onderzoek door Jeugdzorg." En die andere 2/3 dan? (Waarvan mijn dochter er dus eentje is.) Volgens hun eigen cijfers (die zijn dus niet betrouwbaar) worden er jaarlijks nog altijd 40.000 kinderen willens en wetens aan hun lot overgelaten. Daar zullen ze bij vermiste kinderen blij mee zijn!
author: Ton | published: 16.08.2013 | updated: 16.08.2013 | comments: allowed
