In het artikel van 29.08.2013 heb ik u verteld over de val die is opgezet door de Nederlandse politie om de Koerdische zakenman Baybaşin naar Nederland te lokken en daar op te pakken. De man had niets in Nederland te zoeken, had ook niet de intentie om naar Nederland te komen, maar werd toch hier naar toe gelokt. Net als Sabir K..

Dat proces zou dan "zogenaamd" zijn verlopen via een IAB dat net een week daarvoor zou zijn uitgevaardigd. Nou ik kan u verzekeren dat als er één systeem is dat onverantwoord traag werkt het wel het juridische systeem is, zeker dat van Turkije. Het verwerken van een internationaal verzoek om rechtshulp duurt vele maanden. En daar heb ik persoonlijk bewijs van in mijn eigen zaken. (zie de afbeelding hiernaast: aangevraagd in TR 10.04.2012, uitgevaardigd in NL 27.11.2012). En zelfs het officiële verzoek van Turkije aan Nederland voor het plaatsen van een Nederlandse telefoontapinstallatie in Istanbul is nooit binnengekomen. Ook Engeland, waar Baybaşin vandaan kwam, had dat nog niet ontvangen en daar kon hij gewoon de grens passeren. Maar Nederland had het 'bevel' wel! (zeggen ze...) Ik denk dat het veilig is te concluderen dat het (op dat moment) niet bestond, totdat het tegendeel bewezen is. (Omgekeerde bewijslast dus.)

En niet alleen hadden ze (zeggen ze) een IAB, maar ze wisten toevallig ook nog (hoe dat blijft een raadsel) dat Baybaşin die dag de Nederlandse grens zou passeren. De politie was grootscheeps uitgerukt om hem aan de grens op te pakken. Geen toevallige paspoort controle, geen belasting-fuik, geen alcoholtest, nee, op zoek naar één specifiek persoon. Nou ja, op zoek, hij werd al gevolgd toen hij zijn hotel in Brussel verliet.

Emin Arslan was de chef van de Narcotica politie te Istanbul (maar werd later zelf op 14.09.2009 gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij grootschalige drugshandel en leiderschap van een criminele drugsorganisatie van ongekende omvang!).

Kijk dat doen ze in Turkije dus wel: corrupte ambtenaren oppakken en voor de rechter zetten. Ik heb geen wetenschap dat ook maar één van de criminelen die aan de Nederlandse drugshandel hebben meegewerkt überhaupt als verdachte is aangemerkt, laat staan vervolgd. Er zal wel geen spoor van rook zijn geweest.

Op 7.12.1993 werd het IRT team opgeheven en begon de commissie Wieringa aan haar onderzoek. Desondanks was het voor OvJ Hugo Hillenaar geen probleem om dit alles gewoon aan zijn laars te lappen. En zo konden Turkse spionnen beginnen met het infiltreren van het Nederlandse juridische systeem.

OvJ Jan Koers bevestigt dat Baybasin al vanaf 1994 een doelwit van de Turken was. Hij geeft aan al omstreeks 1993/1994 door Emin Arslan, hoofd politie en tevens voorzitter van de Turkse geheime inlichtingendienst, hierover te zijn benaderd. Ovj Hugo Hillenaar verklaart echter bij het Hof (23.10.2001) dat er pas op 26.02.1998 (4 jaar later!) voor het eerst contact is geweest.

Omwille van het blog-artikel karakter wordt er niet uitgebreid diep ingegaan op (nog veel meer) correlerende zaken. Maar laat u enkel de bovenstaande gegevens (in combinatie met eerdere publicaties) even op u inwerken:

1. Vanuit de IRT-drugshandel (waarin Nederland een actieve en ontoelaatbare handelsrol speelde!) wil Nederland de telefoons tappen (van keten-concurrenten?) in Turkije.
2. De (zelf corrupte) Narcotica afdeling van de Istanbul politie geeft toestemming (dus niet de Turkse regering zelf!) om een tapinstallatie aan te brengen, als de Turken ook maar de autotelefoon van Baybaşin mochten afluisteren.
3. De tapkamer werd in 1994 (ruim voor de eerste arrestatie van Baybaşin) geregeld. Ook de Nederlandse ambassade moet dit geweten hebben.
4. De Nederlanders hadden zelf helemaal niets met Baybaşin. De Nederlanders zaten achter de gebroeders M. en Sitoçi aan. Ze wisten niet eens dat Baybaşin -die in Engeland woonde- bestond.
5. De Nederlanders zelf tapten de telefoons van Baybaşin niet af. Niet in Nederland en niet in Turkije. (En met Engeland en België hadden ze ook niets te maken, hoewel het hele NSA-schandaal het een en ander wel in een ander daglicht stelt.)
6. Pas in september 1997 zouden de Nederlanders "geïnteresseerd" zijn geraakt in Baybaşin, aldus de Turkse minister van BiZa.
7. Maar al op 23-12-1995 zet het Turkse Consulaat in Rotterdam een val op. Op 24-12-1995 bevestigt Baybaşin per telefoon (afgetapt in Turkije!) dat hij die dag even op en neer naar Amsterdam komt vanwege zijn afspraak met zijn vriend/partner G. inzake de oprichting van het Koerdisch parlement in ballingschap (dus niet over drugs).
8. Een Turkse spion op de Nederlandse tapkamer in Turkije geeft het bericht door aan een Turkse spion (zelf noemen ze het infiltrant) in Nederland.
9. Er kan geen arrestatiebevel bestaan, want anders had Baybaşin Engeland niet kunnen verlaten. Dat moest dan maar achteraf worden geconstrueerd. Dat gebeurde ook, maar over een zaak die al was afgerond en waarin Baybaşin helemaal geen verdachte was (de Lucky-S).
10. Vervolgens heeft de Nederlandse politie, aangestuurd vanuit Turkije, de arrestatie aan de grens in gang gezet.
11. Maar volgens OvJ Hillenaar, werd de zaak Baybaşin niet door de Turkse autoriteiten geïnitieerd. (Waar komt dat zogenaamde arrestatiebevel -drie jaar eerder- dan vandaan?)

De onware Hugo Hillenaar heeft mogelijk gelijk. De overheden van Nederland en Turkije hebben hier misschien wel niets mee te maken gehad. Het zou namelijk heel goed een onderonsje kunnen zijn geweest van corrupte (drugs)criminelen onderling die geïnfiltreerd waren in de overheden. De 'deep state' van NL en TR.