r was eens... een ongekozen ambtenaar die dacht dat hij boven de wet stond. Dat dacht hij, omdat hij aan het hoofd stond van de mensen die de wetten maken en uitvoeren. Deze man kon je carrière maken of breken. Sommigen verdwenen, gelijk bij Argentijnse rondvluchten. Maar zijn loyale partners in crime werden allemaal hoge bazen. Dan kunnen die bazen weer de baas spelen als je daar een beroep op wilt doen. Op bepaalde onwelgevallige momenten altijd handig. En zo kon het gebeuren dat de ene na de andere doofpot-minister-van-justitie werd aangesteld.

En zo ook heeft de wijkagent een oogje toegeknepen bij de verkeersovertredingen 1 van zijn wacht-maar-even-op-de-motorkap chauffeur, mede omdat deze wijkagent het op dat moment te druk had met de vervolging van stickerplakkers 2. Een zeer ernstig vergrijp van iets wat alleen in verkiezingstijd is toegestaan. En ook toen hij een uiterste-houdbaarheidsdatum-overschreden feestje had werd van die derogatoire 3 bevoegdheden dankbaar gebruik gemaakt.

Terwijl alle ogen gericht waren op de val van één enkele doofpot minister van justitie 4, waren de ogen van uw HHC-verslaggever gericht op de val van de total(itair)e rechtstaat en de democratie. Want over dat laatste ging de rechtszaak gisteren in Den Haag. Inmiddels al weer drie jaar geleden was er geen MSM-verslaggever (Main Stream Media) te vinden, maar waren er wel DSM-journalisten (Dedicated Stream Media) aanwezig op het binnenhof om Ne'erland's best afgedekte ambtenaar wat vragen te stellen. En dat mocht niet 5.

Het zijn de dictatoriale praktijken van omhoog gevallen bobo's die rücksichtlos misbruik maken van hun ambtelijke positie en daarbij staatsmiddelen, waaronder het politie apparaat en het openbaar ministerie, inzetten voor persoonlijk gerief.

En dat gebeurt niet alleen in Nederland. Ook in Turkije zagen we dit verschijnsel afgelopen week. En de jaren daarvoor... Denk aan de Nederlandse journalisten Bram Vermeulen, Frederike Geerdink en Ton Hofstede 6. Volgens Turkije zou het HHC propaganda maken voor de PKK, omdat hij de mensenrechten van Baybaşin publiekelijk aan de kaak durft te stellen. Met als gevolg dat Turkije nog meer mensenrechten ging schenden, tot aan gijzeling en mishandeling van de dochter van uw HHC-verslaggever aan toe. Maar geen Nederlandse overheidsfunctionaris die daar zijn/haar nek voor durft uit te steken. Integendeel, leugenaar en valsheid in geschrifte pleger Frans Timmermans licht, net als Van der Steur, gewoon de Kamer verkeerd voor. Usance bij onze overheid.

Het HHC heeft genoeg over Turkije te vertellen maar doet dat niet. Durft dat niet. Omdat zijn dochter is ontvoerd met behulp van de Turkse politie. En over de PKK schrijft hij al helemaal niet. Ook al is het HHC in het bezit van vertrouwelijke inlichtingenrapporten van de Turkse overheid en zijn opinie kan onderbouwen.

1.128 academici van 89 universiteiten hebben vorige week een petitie ondertekend waarin zij een oproep tot vrede doen in Zuidoost-Turkije. Afgelopen weekend heb ik op Schiphol persoonlijk en vertrouwelijk gesproken met zo'n hoogleraar. De angst zit er goed in. Het vakgebied (internationale mensenrechten) durft men niet eens meer te doceren op een wijze zoals dat nodig is. Er zitten stasi-achtige studenten (kinderen van parlementsleden) in de collegeklas die rapporteren over 'subversieve' activiteiten.

In dit kader wordt u ook nog gewezen op de vervolging van de mensenrechtenadvocate Eren Keskin 7, tevens advocaat van Baybaşin. Ook dat mag niet! Koenders heeft zijn mond vol over "mensenrechten" 8 maar durft verder geen verantwoordelijkheid te dragen, door bijvoorbeeld de 3 miljard EU-steun aan Turkije te bevriezen.
Een verantwoordelijkheid waarop Koenders overigens wel zal worden afgerekend, ook al ontloopt hij het nu. Van vertragingsuitstel komt geen afstel. En wat die politieke agenda's betreft: het HHC heeft ook daarover genoeg te vertellen, maar zal dat, vanwege de bescherming van zijn door Turkije gegijzelde dochter, (nu nog) niet doen.

En daarmee zijn we weer terug bij het begin van dit verhaal: Ook de Nederlandse overheid schendt mensenrechten en durft daar geen verantwoording voor te dragen. Het pakt journalisten op en bedreigt ze met gevangenisstraffen, gedwongen DNA-afgifte, onthouding van een eerlijk proces, etc. Over dat onrechtmatig oppakken van journalisten ging de rechtszaak van gisteren.

Helaas mogen we u van de zitting zelf geen beelden laten zien. Diverse partijen, waaronder JDTV en WACR hebben dat formeel aangevraagd maar werden afgewezen. Wegens 'mogelijke verstoring van de orde'. Complete onzin natuurlijk, en de werkelijke rede(n) waarom geen registratie, anders dan door de 'schrijvende pers', werd toegestaan zal u verderop duidelijk worden.

Zoals bij iedere risico-wedstrijd waarbij hooligans worden verwacht was ook nu de met pepperspray, wapenstok en dienstpistool uitgerukte parketpolitie met drie man sterk aanwezig (zie foto boven). De reden daarvoor is af te leiden uit wat deze rechter ook over het Demmink-afscheid had te zeggen: "Er was een oproep gedaan op social media." Een soort van Project-X Haren 9 gevoel, zoals dat net een maand voor de Project-X Den Haag 10 had plaatsgevonden. Begrijpelijk ook, omdat uw HHC-verslaggever zijn ISIS-strijder-vermomming had aangetrokken.

De details kunt u in eerdere publicaties nalezen (zie de referenties hierboven). Uiteindelijk waren er 12 "verdachten" waarvan er 7 zijn opgepakt en afgevoerd. Van die 7 zijn er 5 veroordeeld. Overigens zonder strafoplegging, dus zonder strafblad. Opvallend is dat de journalist Micha Kat in deze zaak niet voor de rechter is gebracht. En één persoon, de 46-jarige camera-man, apart. Hij zat gisteren in het beklaagdenbankje.

Op 29.01.2015 en 29.06.2015 hadden de eerste twee zittingen plaats. In juni werd de rechter succesvol gewraakt en deze keer zat senior rechter Bom, tevens directeur van Lodycke Holding, voor. De man kwam op mij deskundig en evenwichtig over. Hoewel hij stelde dat hij de vooraf ingebrachte stukken, anders dan wat in het dossier zat, niet zou meenemen en deze zaak vers ter zitting zou behandelen, had hij zich weldegelijk een beeld en doelstelling gevormd: de-escalaren en met minimaal gezichtsverlies voor de overheid de zaak afsluiten.

Dat was ook wat de Officier van Justitie in haar requisitoir naar voren bracht. Het speelde al jaren en de verdachte had er recht op dat er nu eindelijk een einde aan kwam en duidelijkheid zou ontstaan. Er was veel geschreven en er was sprake van veel misverstanden, maar inmiddels was de zaak wel duidelijk en zou de OvJ zich beperken tot de juridische zaken.

De rechter kaderde het voorliggende geschil af. Het akafietje met verbalisant Donkers enzo, was nu niet aan de orde. Wat de rechter betreft zou hij zich beperken tot twee zaken en de bewijsvoering ten aanzien van de ten laste legging:
1) primair: De Wet Openbare Manifestaties, en de afwezigheid van een vergunning.
2) subsidiair: Het niet voldoen aan de vordering van een politie agent.

Het werkt zo met beeldbewijs (foto/film) dat niet het bestand of het plaatje zelf het bewijs vormt, maar de beoordeling ervan door de rechter of een expert. De rechter besloot de opnames zelf te bekijken, en stelde:

Al bij het bekijken van de intro van de film merkte Bom op:
"We mogen er niet naar kijken!", in een poging het ijs te breken. Na afloop zei de rechter dat hij nu een heel goed beeld had van de gebeurtenissen en herhaalde: "Verklaringen op papier komen vaak heel anders over."

Kijk, en dan begrijp ik het niet meer. Rechter Bom weet het heel goed en stond het tòch niet toe dat er beelden van de zitting werden gemaakt. Terwijl verdachte M.M. (Nomen Nescio) deze juist wel wilde omdat hij die misschien nodig kon hebben voor zijn eigen bewijs.

En dat is precies de reden waarom de rechter niet wilde dat er in zijn rechtzaal werd gefilmd: "Alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden."

En dat is ook de reden waarom de door verdachte opgevraagde 360-graden beelden van het Binnenhof niet werden vrijgegeven. Op het bewijs staat immers dat niet de verdachte maar de politie (en zijn stille opdrachtgever) de wetsovertreders zijn. Awkward situation...

Dat was ook de stelling van M. "De hele zaak had niet mogen gebeuren." Ik wil ook agent Donkers horen. Maar de rechter pareerde dat met autoriteit. "Er zal vast van alles gebeurd zijn. Dat geloof ik onmiddelijk. Maar wat er allemaal gebeurd is dat weet ik niet. Dat is vandaag niet aan de orde. Daar is de vrije nieuwsgaring voor."

De rechter, een buitengewoon slimme mensenkenner en situatie beheerser, gaf de indruk alle ruimte aan de verdediging te bieden. "Ik heb een goed beeld gekregen en ik vind het niet nodig om nog nadere getuigen te horen?" U wel, verdachte? Kan een getuige iets aan mijn beeld toevoegen? Ja, zei M., hoe weet ik nu welk beeld u hebt? "Ik heb een goed beeld, maar zeg u niet welk", antwoordde Bom. De nuance ontging M.

Dan maar naar de OvJ. Hij keek haar indringend en direct aan: "Eens kijken wat de OvJ er in dit stadium van vindt." De blikken hielden elkaar zo lang vast dat er een romance leek op te bloeien. En de OvJ pikte het signaal wèl op. "De officier mag requireren", zei de rechter, en ze vatte samen hoe deze zaak nu gereduceerd was tot twee subsidiaire vraagjes:
1) Is er vordering richting de heer meijer gedaan?
2) En zoja, heeft de heer M.M. hieraan gehoor gegeven?

De OvJ had geen behoefe aan aanvullende getuigen. "Beter dan de waarheid die we gezien hebben kan het niet worden." Het geheel speelde al jaren en ze wilde zich nu beperken tot de juridische zaken. Er is veel geschreven, met veel misverstanden, maar het was nu wel duidelijk geworden. De aanhouding was gebaseerd op de verklaring van meerdere agenten, die daar aanwezig waren i.v.m. een oproep op internet.

En toen ging ze de fout in, doordat ze terug viel op haar voorbereiding. Ze sprak van een "manifestatie", een conclusie die de rechter angstvallig gemeden had, en de OvJ had vastgesteld dat er geen vergunning was afgegeven. Ze herstelde zich en ging in op het tweede deel van de t.l.l. in. Het enkele gegeven dat hij daar aanwezig was en mogelijk enkele mensen kende was niet voldoende. Uit de beelden was niet gebleken dat ze met 100% zekerheid de twee vragen "Was er bevel gegeven, en is dit genegeerd" kon beantwoorden. Zeker gezien het tegenbewijs was er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs. Ze gaf verder niet aan wat ze vorderde en liet dat over aan de rechter.

De rechter concludeerde: Een cruciaal element in de ten laste legging is dat er aan u opdracht is gegeven. Dit element kan niet worden bewezen. Vrijspraak. Sluiting zitting.

Verbijsterd verliet M. de zaal. Moest hij nu blij zijn met deze Pyrrusoverwinning? 11. Op een hele slimme wijze had deze rechter alle angels verwijderd en wist M. niet of hij nu moest lachen of huilen.

• Is hier nu sprake van een doofpot?
• Wat gebeurt er nu met de strafaangifte tegen agent Donkers?
• Hoe zit dat nou met die verklaring van Jozias van Aarsten?
• Waarom telt een verklaring op ambtseed nu ineens niet meer?
• Hoe zit dat met die valse beschuldiging?
• Was er nu wel of geen manifestatie?
• Wie was de opdrachtgever voor de arrestaties?
• Moet iedere burger voortaan een infra-rode hoed-camera opzetten?
• Waarvoor dienen al die overheidsbewakingscamera's als ze toch niet gebruikt (mogen) worden in strafzaken?

Bovenstaande vragen zijn niet alleen van academische aard, maar bepalend voor wat u in de toekomst te wachten kan staan als u, vaak onbedoeld en ongewenst, in een confrontatie met de overheid komt. Wat gebeurt er met dit machtsmisbruik? Worden deze mensen gecorrigeerd? Zijn er waarborgen vanuit de overheid zelf, of moeten deze -zoals in deze casus- via omgekeerde bewijslast worden aangeleverd? Krijgen wij dan toegang tot alle tap-apparaten?

Werden tot voor kort websites die het juridisch falen aan de kaak stelden, zoals het HHC, nog geridiculiseerd en verketterd, tegenwoordig lijkt zelfs de Tweede Kamer en de MSM steeds meer in te zien dat er sprake is van een gigantische beerput/doofpot op justitie. Van der Steur heeft zijn derde motie, deze keer niet van afkeuring maar van wantrouwen, alleen kunnen overleven dankzij de angstvallig vastgehouden ex-meerderheid van de pluche zitters.

"Journalisten" als die van de Telegraaf 12 die vinden dat het HHC obscuur is, of die van het NRC die het HHC zelfs uitschelden voor homofoob 13 beginnen nu langzamerhand (heel laf) in de achterhoede mee te lopen.

Meer informatie is binnenkort beschikbaar op het video-kanaal 14 van We Are Change Rotterdam.