De inmiddels 85 jaar ervaren Yvonne Keuls 1 is een bekroonde schrijfster die in 2012 de Haagse Cultuurprijs ontving 2. Niet zomaar de eerste de beste fictie-auteur dus, maar eentje met een gedegen kennis van de schaduwzijde van Den Haag. Aan haar werken gaan vele interviews en diepgaande research vooraf. Levensverhalen van de zelfkant, die wij niet willen kennen, maar waarvoor zij inlevingsvermogen weet te creëren.

In de jaren 1973-1974, u weet wel, al 20 jaar voor de verdwijning van Manuel Schadwald 3, begeleidde zij een aantal jongeren in het Jan Rap Opvanghuis. Kinderen zonder thuis, prooien zonder beschermende ouders, die maar één ding hadden om te verkopen en mee te onderhandelen: hun lichaam. En waar gretige overheidsambtenaren graag op af kwamen. Soms betaalden ze niet eens met geld -gierig ook nog-, maar met een "gunstig rapport". Van onze belastingcenten dus.

(...) De rechter is als rechter, altijd méér schuldig dan anderen. (...)

- ze weten allemaal beter dan anderen de weg, maar ze kunnen ook weten dat juist daarom voor hùn vergrijp geen excuus bestaat.

'Noblesse oblige'
J.A.A. van Doorn in NRC Handelsblad
20 september 1985

Met dat citaat van van Doorn opent Yvonne haar boek Rapport Tommie 4. Gelukkig had Yvonne contact met een rechter te Den Haag, die haar adviseerde met haar aanklacht.

LET OP: In 1985, dat is 30 jaar geleden, werd er al gevraagd om een diepgaand onderzoek (afbeelding rechts). Nota bene door een Haagse rechter. Of zoals crimineelbestvrijder Peter R. de Vries zegt: "Je moet goed kijken uit welke hoek die aanvallen komen, allemaal complotgekkies."

En ook toen al (afbeelding linksboven) deed de overheid er alles aan om de rotte appels bij de overheid verborgen te houden. De goede appels (zoals Jan) gaan weg en er worden meer rotte appels bovenop gelegd 5, om de onderste rotte appels te verbergen. U kent het lijstje inmiddels, waarbij de bemoeienis van de familie Donner 6 toch wel erg opvalt. Piet-Hein, hulpje van Willem-Alexander, die thans namens de Raad van State alle klachten tegen de overheid mag weg poetsen. De laffe "roep-maar-boeh" crimineel die eerlijke journalisten bedreigt. (Op staatskosten uiteraard.)

Yvonne eindigt haar boek introductie met: "Door de eeuwen heen hebben we literaire aanklagers gehad, schrijvers, die hun maatschappelijke afkeuring verwoord hebben in hun romans, gedichten en toneelwerken - zie Dickens, Böll, Zola, Multatuli en Brecht. Het is een uitstekende manier gebleken om de staat te controleren en te corrigeren."

En in dat voetspoor van Yvonne is nu ook een andere vriend, inmiddels voor het leven, van Yvonne getreden: Robert van de Luitgaarden. Samen strijden ze volhardend tegen het kwaad binnen de overheid. In navolging kwam Robert vorig jaar met zijn boek (deel 1) 7. Niet iets om op je ligbedje aan het strand te consumeren. Boordevol documenten en bewijsstukken.

Net zoals prof. Ton Derksen een indrukwekkende lijst aan publicaties heeft. Of de oud-directeuren van Justitie 8, 9. Je zou denken dat al die aanklachten en bewijzen wel voldoende zijn om toch op zijn minst de belangstelling te krijgen van de betaalde controleurs: Het Parlement.

Politiek is de kunst om een dik salaris te ontvangen door veel te beloven en weinig te doen. Een soort onverschuldigde betaling dus. De geleverde prestatie staat niet in verhouding tot de betaalde prijs. Dit soort dilemma's is waarvoor Richard Gere zich geplaatst ziet in Brooklyn's Finest, een film uit 2009 10: òf wegkijken en gemakkelijk je pensioen halen òf je werk doen en kinderen die je om hulp vragen beschermen.

De (bezoldigde) ambtenaar heeft een bijzondere zorgplicht naar de burger.

Nalaten == medeplichtig zijn!

In dit soort situaties je werk verzaken is even erg als het kind zelf verkrachten.
Erger nog: het kind mag vertrouwen op bescherming door volwassenen.
Verkracht worden door je beschermers is onherstelbare dubbele penetratie.

Ton Hofstede
HHC - bevrijdingsdag mei 2017

Begrip hebben voor die gemakszucht is zeer schadelijk voor de democratie. De voortdurend oneigenlijk gebruikte smoes "het is onder der rechter" is het summum van afschuiven en weigeren verantwoordelijkheid te nemen. Neem de zaak Baybaşin. Herzienningsverzoek: meer dan 6 jaar onder de rechter. Teruggave gestolen vermogen: meer dan 16 jaar onder de rechter. En dan nu de zaak Demmink: sinds 1995 meer dan 20 jaar onder de rechter. En er zijn voldoende handvaten om deze overheidscriminelen achter slot en grendel te krijgen, in plaats van ze te slaten slempen op kosten van de belastingbetaler. Water en brood kunnen ze krijgen.

WETBOEK van STRAFRECHT
2: Titel V Deelname criminele organisatie
2: Titel VIII Misdrijven tegen het openbaar gezag (art. 179) en beschadiging van het Instituut Nationale Ombudsman, valse aangifte (art. 188), behulpzaam zijn van verdachten te ontkomen (art. 189)
2: Titel XII Valsheid met geschriften (art. 225) en aktes (art. 227)
2: Titel XVI Smaadschrift (art. 261), laster (art. 263) en belediging (art. 266)
2: Titel XVIII Afdreiging (art. 284)
2: Titel XIV Verlaten hulpbehoevende (art. 255)
2: Titel XXVIII Ambtsmisdrijven: Nalaten grondwet uit te voeren (art. 356), verduistering van bewijs (361), misbruik van gezag (art. 365) en nalaten onrechtmatige hechtenis te rapporteren (art. 368)
2: Titel XX Mishandeling (art. 300), onnodig vertragend en leed toevoegend, strafverhogend ambtsmisdrijf (art. 309).
3: Titel V Weigering hulp te verlenen (art. 450)

WETBOEK van STRAFVOREDRING
2: Art. 162 Verplichting tot aangifte kennis misdrijf niet uitvoeren

Het Openbaar Ministerie heeft al aangekondigd dat zij vastlopen in het Demmink onderzoek. Werkelijk "alles" hebben ze er aan gedaan om de onderste steen 11 boven te halen (en de rotte appels daaronder te laten). Bewijsstukken (o.a. van JD-TV) zijn vernietigd, getuigen zijn overleden, bedreigd en hun tong ingesneden, partners-in-crime borrelen samen. Een knap stukje werk. Jaren mee bezig, maar dan heb je ook niks.

In haar boek beschrijft Yvonne hoe de aimabele Haagse rechter Rueb zo goed voor haar kindertehuis zorgde, netzoals de huidige Haagse rechter Wabeke voor de Jeugdbescherming zorgt.

Vorig jaar zei Yvonne Keuls op de radio: "Ik hoop dat uiteindelijk de beslissing wordt genomen dat de onderste steen bovenkomt. Ik vind dat wij daar recht op hebben." Ze geeft in haar boek aan hoe dat klimaat bij justitie is: Handen boven het hoofd houden, elkaar dekken. Demmink komt voort uit de groep die ik heb aangeklaagd.

;

En er liggen meer aanklachten. Twee weken geleden verklaarde Danielle van Went (Expertisecentrum Mensenhandel en Jeugdprostitutie) in de Telegraaf over het nog steeds bestaande probleem van de schandknapen. 12.

Dit naar aanleiding van de betrapte Officier van Justitie Vincent Leenders 13, 14. Micha Kat legt uit hoe die "berechting" volgens hem via een "OM-zitting" in zijn werk gaat 14.

Een typisch geval van Rolodex-II affaire, waarbij niets naar buiten mag komen.

En dat stoort vele mensen. Het vertrouwen in de rechtstaat en in justitie zit op een dieptepunt, juist omdat misdadigers bij de overheid beschermt worden ten koste van de slachtoffers. Zogenaamd "onderzoek" gebeurt niet, of althans niet toereikend. En dat is niet alleen omdat de Turkse overheid dwars ligt. Ook onderzoek wat hier in Nederland kan plaatsvinden gebeurt niet. Vermoedelijke plaatsen delict worden niet onderzocht. Mogelijke getuigen worden niet gehoord.

Komt de berg niet naar Mohammed, dan gaat Mohammed wel naar de berg. En dus ging Erik Donk van JD-TV samen met Robert naar getuige Yvonne om haar opnieuw te vragen hoe dat nou allemaal zit met die Demmink. A.u.b. mevrouw de rechter-commisaris en deskundoloog Peter R. de V. Gratis en voor niets aangeboden. Voor jullie research vanuit je luie bed: een opgetekende verklaring uit de eerste hand.

Cruciaal daarin is de zaak van de Haagse Kinderpooier Dick Willard, de hofleverancier voor de Haagse misbruikers. Koen Voskuil van het AD berichtte daarover 15. Het werd een rechtszaak. (Betaald door Opstelten.) En Demmink verloor. (Betaald door Opstelten.)

En dus mocht Demmink afgelopen jaar zelf onder ede komen verklaren of hij Dick Willard kende. NEE !, zei hij vol bluf en zelfDonner-vertrouwen 16. Opvallend was dat de advocaat niet doorvroeg. Maar wellicht was dat ook een strategie. Zo kreeg Demmink niet de kans om zijn meineed in twijfel te brengen.

Bij De Wereld Draait Door wordt de met belastingelden betaalde witwasser Peter R. de Vries gecorrigeerd door Koen Voskuil: "Gegijzeld door de Raad voor de Kinderbescherming". Peter heeft alles "goed onderzocht", zonder ooit met een getuige te spreken. Welnu, Erik Donk deed dat dus wel. Hij zocht Yvonne Keuls op 4 mei (slachtoffer herdenking) op in Gouda en heeft haar verklaring op video vastgelegd. Zoals ook Klaas Langendoen dat heeft gedaan met de Turkse getuigen.


Dus als Rechter Commissaris Yolande Wijnnobel dit nog een keer zelf uit eigen waarneming wil vastleggen (bijvoorbeeld voor 30 juni a.s.) dan is dit het moment. Yvonne Keuls nodigt daar ook expliciet toe uit. Vanaf 08:50 minuut vertelt ze:

"Achter de Bijenkorf moest ik komen. Naar een café. En daar zat inderdaad Demmink met Dick Willard. Ik kende ze allebei. (...) Ik heb ze samen gezien. In een café. Samen pratend. Met mij op een meter of vijf. Niets gehoord. Dus ik kan ook niks vertellen over wat ze gezegd hebben. Ze waren wel samen. Maar dan nog kun je zeggen: Ja, als je samen zit, nou dan hoef je nog niet samen iets te hebben. Maar ik heb ze samen weg zien gaan. (...) 'Hij kent hem niet', zegt hij, 'Hij kent hem niet'. Dat is niet waar. Hij kent hem wel."

Wie gelooft U? Die man met allerlei criminele relaties aan de linkerkant, die tegen forse betaling (dat noemen we corrupt) op TV alles komt verklaren wat justitie het liefste wil horen. En die er zelf ook veel mee te winnen heeft, omdat zijn eigen reputatie op het spel staat. Of de aardige hoogbejaarde vrouw aan de rechterzijde, die haar leven in dienst heeft gesteld van het maatschappelijk belang en zonder financiële vergoedingen door de staat en zonder zelfbelang haar waarnemingen uit de eerste hand verklaart?


Het hele interview kunt u bekijken bij JD-TV 17