Een grove fout die rechters en advocaten maken is "de zaak even samen te vatten". Dat is een ander woord voor "labelen", een etiketje er op te plakken waarmee het drama in een "categorie" te plaatsen is en je daarmee vooringenomen (grond voor wraking) wel denkt te weten wat er gaande is. Een kunstfout, die gezien de wrakingsgrond, verwijtbaar is. Maar toch doen ze het. Uit gemakszucht, luiheid, dommigheid of tijd- en geldgebrek. Er moet productie worden gedraaid. En dat daardoor wat productafwijkingen naast de lopende band vallen of moeten worden weggeooid/vernietigd is ingecalculeerde collateral damage. En de prijs daarvoor wordt door de individuele machteloze burger/slachtoffer betaald.

Ik wil die fout niet maken door in één alinea (of wat onze Twitterende overheid tegenwoordig zelfs placht te doen in 140 karakters of minder) de zaak voor u samen te vatten. Ik zou zeggen, bestudeert u eerst nog eens rustig de diverse gerelateerde artikelen, bronnen, videoreportages et cetera. Hier zijn ze:

In ken Frans niet persoonlijk en wat ik over zijn zaak weet beperkt zich tot informatie uit de media. Toch kan ik mij zeer goed voorstellen wat deze man heeft moeten doorstaan. Ik denk dat zijn verhaal vergelijkbaar is met dat van mij (zie : Not without my daughter). Of dat van Jeroen Denis en de vele andere slachtoffers van de falende wetgeving en falende rechtspraak in Nederland.

Ik denk ook dat ik de oplossing voor dit probleem weet: hervaderen. De overheid is wettelijk en verdrag technisch verplicht maatregelen te treffen. Zowel het IVRK, de Grondwet als allerlei afgeleiden, zoals AWGB, Algemene wet gelijke behandeling, de UIKB, Uitvoeringswet Internationale KinderBescherming en de UIKO, Uitvoeringswet Internationale KinderOntvoering, zijn daar duidelijk over.

Maar mijn vertrouwen in het functioneren van onze overheid en de rechtspraak is tot het vriespunt gedaald. En niet alleen op basis van subjectieve emoties, maar op basis van objectieve feiten. Dat zij uit zichzelf dit algemene probleem (met jaarlijks tienduizenden slachtoffers en zelfs doden) zullen aanpakken is niet te verwachten. We (Frans, ik, en andere vaders die in een Jeroen-Denis-situatie worden gemanoeuvreerd) zullen het dus zelf moeten oppakken.

Mijn eigen rechtszaken (tientallen) zijn nog onder de rechter. Daardoor kan en wil ik hier niet over uitwijden. Maar andere mensen, zoals Frans, kan ik aanraden om maximale aandacht voor dit fenomeen te vragen. En dat kan via weblogs zoals het HHC, MSM-media als Eenvandaag of zelfs buitenlandse media. Binnenkort zal de Amerikaanse Dr. Phil hierover een uitzending maken en slachtoffers kunnen zich hier aanmelden.

En verder kan ik een ieder aanraden om de verantwoordelijkheid te focussen. Dat "het systeem" en "de overheid" niet deugt, hebben inmiddels vele honderdduizenden slachtoffers aan den lijve ondervonden. Maar zolang de overheid met haar ik-pik-het-niet-meer-arrest zich blijft verschuilen achter "het systeem" kan alleen de politiek dit oppakken. Voor Frans is het wellicht een idee om Lilian Helder (PVV) aan te schrijven. Zij heeft zich eerder voor hem ingezet. En ook Pieter Omtzigt (CDA) is zeer begaan met onrecht binnen ons rechtssysteem. Ik zou in zijn geval zelfs een concreet verzoek tot aanwenden van de discretionaire bevoegdheid neerleggen bij staatssecretaris Fred Teeven

Daarnaast denk ik dat je het systeem moet doorbreken door niet "het systeem" aan te vallen, maar dit te personifiëren. Speel op de man en tref hen in hun portemonnee. Zodra mensen die verantwoordelijkheid hebben er ook op worden afgerekend (en dan bedoel ik niet weggepromoveerd) dan is de schaal weer in balans. In zijn geval is Hugo Hillenaar een eindverantwoordelijke voor het hem aangedane onrecht. En naar wat ik inmiddels over de zaak Baybaşin weet heeft hij vermoedelijk nog meer op zijn kerfstok staan. Als (mede uit de samenhang met andere zaken) blijkt dat er sprake is van opzet en ik in de schoenen van Frans had gestaan dan zou ik Hillenaar strafrechtelijk laten vervolgen en me voegen als slachtoffer.

En naar mijn mening mogen ook rechters de dans niet ontspringen. De president van de Hoge Raad Geert Corstens weet (en is derhalve nalatig) van de problemen en de fouten. De Raad voor de Rechtspraak, de Nationale Ombudsman, de Vaste kamercommissie voor Veiligheid & Justitie, zijn allemaal organen die de morele en wettelijke plicht hebben om in te grijpen. Deze situatie met honderdduizenden slachtoffers mag geen dag langer blijven voortbestaan. Het gaat immers niet om enkele geïsoleerde incidenten, maar om tienduizenden nieuwe gevallen per jaar. Het is een groot structureel maatschappelijk probleem.

Misschien moeten we met zijn allen eens een class-action-law-suit instellen. Dan zou de overheid per direct failliet zijn en door een "shutdown" alle (medeplichtige) ambtenaren net als in Amerika zonder wachtgeld op straat staan. Misschien dat ze met die dreiging wel eens een keer aan de slag willen gaan om deze nalatigheid voortvarend aan te pakken en alle discriminatoire onrecht ongedaan te maken.