De rechtbank zal allereerst ingaan op het standpunt van [verweerder] dat de rechtbank Midden-Nederland niet bevoegd is van het onderhavige verzoek kennis te nemen.

Nu een eventuele bodemzaak betrekking zal hebben op twee in Nederland gevestigde/woonachtige partijen en geen grensoverschrijdend aspect zal bevatten die beoordeling van de internationale rechtsmacht van de Nederlandse rechter noodzakelijk maakt, zal de bevoegdheid van de rechter in de bodemzaak niet beoordeeld worden aan de hand van de bepalingen van de EEX-verordening, maar aan de hand van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering. Op grond van artikel 102 Rv is in zaken betreffende verbintenissen uit onrechtmatige daad mede bevoegd de rechter van de plaats waar het schadebrengende feit zich heeft voorgedaan. Uit de parlementaire geschiedenis met betrekking tot afdeling 3 van titel 2 van boek 1 Rv (over relatieve bevoegdheid) en artikel 102 Rv in het bijzonder (TK 1999-2000 26855, nr. 3) moet worden afgeleid dat de wetgever artikel 102 Rv heeft ontleend aan artikel 5 sub 3 EEX-verdrag, en wel "omdat de bepalingen van de onderhavige afdeling ook van toepassing kunnen zijn op gevallen die mede door deze verdragen worden bestreken, en ook om de gelijkvormigheid van verwante regelingen zoveel mogelijk te bevorderen." Gelet daarop ligt het voor de hand om bij de uitleg van artikel 102 Rv rekening te houden met de jurisprudentie die het Hof van Justitie heeft ontwikkeld ten aanzien van artikel 5 sub 3 EEX-verdrag (en de opvolger: artikel 5 sub 3 EEX-Vo). De rechtbank constateert wel dat in artikel 102 Rv, anders dan in artikel 6 sub e Rv en artikel 5 sub 3 EEX-Vo niet de zinsnede is opgenomen "of zich kan voordoen". Uit de parlementaire geschiedenis blijkt echter niet dat het wel toevoegen van die zinsnede aan artikel 6 sub e Rv en het niet toevoegen daarvan aan artikel 102 Rv een bewuste keuze van de wetgever is geweest (TK 2002-2003 28 836, nrs. 3 en 5). Afgezien daarvan heeft het Hof van Justitie ook al onder artikel 5 sub 3 EEX-verdrag (die voormelde zinsnede niet bevatte) aanvaard dat deze bepaling ook zag op dreigende onrechtmatige daden (HvJ 1 oktober 2002, LJN: AT6493). Dit betekent dat artikel 102 Rv aldus moet worden uitgelegd dat het ook ziet op dreigend onrechtmatig handelen.

Een door de Stichting tegen [verweerder] aanhangig te maken bodemzaak heeft betrekking op een verbintenis uit onrechtmatige daad als bedoeld in deze bepaling. Ook een (eventueel) te vorderen verklaring voor recht dat de Stichting jegens [verweerder] niet aansprakelijk is op grond van onrechtmatige daad valt onder het begrip "verbintenis uit onrechtmatige daad" (HvJ 25 oktober 2012, LJN:BY2177 (Folien Fischer/Ritrama). Volgens de arresten Shevill (7 maart 1995, LJN AB9706) en eDate (25 oktober 2011, LJN BU4501) valt onder het begrip "plaats waar het schadebrengende feit zich heeft voorgedaan" ook de plaats waar de (beweerdelijk onrechtmatige) publicatie is verspreid. De Stichting heeft gesteld dat de publicatie in heel Nederland, en dus ook in het arrondissement Midden-Nederland plaats zal vinden, zodat de rechtbank Midden-Nederland op die grond bevoegd zal zijn om van de bodemzaak kennis te nemen.

Daarmee komt de rechtbank toe aan de vraag of het verzoek, gelet op het bepaalde in artikel 187 lid 2 Rv, zou moeten worden behandeld bij de rechtbank Rotterdam. Bij de rechtbank Rotterdam is een procedure aanhangig tussen [verweerder] en (onder meer) het AD. In eerste instantie heeft de Stichting verzocht te mogen tussenkomen in die procedure. Daarvan is inmiddels geen sprake meer en het verzoek beperkt zich thans tot voeging. De procedure in Rotterdam ziet op een ander feitencomplex en vindt plaats tussen (deels) andere procespartijen. Deze procedure kan naar het oordeel van de rechtbank dan ook niet worden beschouwd als een aanhangig geding als bedoeld in artikel 186 lid 2 en artikel 187 lid 2 Rv.

Het voorgaande brengt met zich dat de rechtbank Midden-Nederland bevoegd is van het verzoek kennis te nemen. Dat betekent dat de rechtbank het verzoek inhoudelijk zal beoordelen.

Bij de beoordeling van het geschil stelt de rechtbank het volgende voorop. De doelstelling van een voorlopig getuigenverhoor is (onder meer) om een partij de mogelijkheid te verschaffen om aan de hand van een voorlopig getuigenverhoor zekerheid te verkrijgen over de voor de beslissing van een geschil relevante feiten en omstandigheden en aldus beter te kunnen beoordelen of het raadzaam is een procedure te beginnen of voort te zetten.

Voorts geldt dat een verzoek tot het houden van een voorlopig getuigenverhoor in beginsel moet worden toegewezen. Dit is slechts anders indien het verzoek in strijd is met een goede procesorde, de bevoegdheid wordt misbruikt, of het verzoek afstuit op een ander door de rechtbank zwaarwichtig geoordeeld bezwaar. Daarnaast moet de verzoeker tot het houden van een voorlopig getuigenverhoor conform de in art. 3:303 BW neergelegde regel voldoende belang hebben bij zijn verzoek.

[verweerder] heeft aangevoerd dat de Stichting niet is aan te merken als belanghebbende als bedoeld in artikel 186 Rv. De Hoge Raad heeft geoordeeld dat als belanghebbende kan worden aangemerkt degene die het aanspannen van een geding overweegt, degene die verwacht dat het tegen hem zal worden aangespannen, dan wel een derde die anderszins bij dat geding belang heeft (HR 24 maart 1995, NJ 1998, 414). In dit geval is de Stichting, zoals ter zitting aangevoerd, voornemens een (kortgeding) procedure jegens [verweerder] aanhangig te maken, althans wenst zij haar kansen in een dergelijke procedure in te schatten. Voorts bestaat de mogelijkheid dat [verweerder] zelf een procedure aanhangig zal maken tegen de Stichting. In beide gevallen is de Stichting aan te merken als belanghebbende. Het (algemene) doel of de achtergrond van de Stichting is bij die beoordeling niet van belang.

Daarnaast heeft [verweerder] aangevoerd dat de Stichting geen belang heeft omdat de documentaire al te zien (en veel bekeken) is op Youtube. De documentaire is inderdaad al openbaar (gemaakt) doordat deze op Youtube is geplaatst. De Stichting wil de documentaire echter aan een groter publiek tonen en de documentaire verder verspreiden en heeft in dat kader aan [verweerder] een aantal brieven gestuurd, waarin is verzocht te bevestigen dat daartegen geen bezwaar bestaat. In reactie daarop heeft [verweerder] uitdrukkelijk bezwaar gemaakt tegen verdere verspreiding van de documentaire en daarbij aangevoerd dat dergelijk handelen door de Stichting onrechtmatig zou zijn. Daaruit volgt tevens het belang van de Stichting. De Stichting heeft immers de gegronde vrees dat [verweerder] tegen het verder verspreiden van de documentaire juridische stappen zal ondernemen. In dat geval wil de Stichting haar verweer (nader) kunnen onderbouwen. Daarmee is het belang van de Stichting gegeven.

[verweerder] heeft ten slotte aangevoerd dat sprake is van misbruik van bevoegdheid. Er kan sprake zijn van misbruik van bevoegdheid wanneer de Stichting wegens de onevenredigheid van de over en weer betrokken belangen in redelijkheid niet tot toepassing van de bevoegdheid tot het horen van getuigen (in het kader van een voorlopig getuigenverhoor) kan worden toegelaten of wanneer de Stichting haar rechten uitoefent met geen ander doel dan een ander te schaden of met een ander doel dan waarvoor zij is verleend. Het horen van getuigen in de onderhavige zaak zal tot gevolg hebben dat de persoonlijke integriteit van [verweerder] aan de orde wordt gesteld. Daartegenover staat het belang van de Stichting om (meer) duidelijkheid te krijgen over de vraag of het (verder) openbaar maken van de documentaire onrechtmatig is jegens [verweerder]. Naar het oordeel van de rechtbank bestaat tussen beide belangen niet een zodanige onevenredigheid dat de Stichting in redelijkheid niet tot toepassing van haar bevoegdheid kan overgaan. Dat de Stichting haar bevoegdheid enkel gebruikt om de persoonlijke integriteit van [verweerder] te schaden, is naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende gebleken. De Stichting wenst haar bevoegdheid in te zetten om duidelijkheid te krijgen over haar procespositie in een eventuele (kortgeding) procedure. De wens van de Stichting om (daarbij of daarnaast) zoveel mogelijk aandacht te krijgen voor de door haar gestelde misstanden, brengt nog niet met zich dat zij haar bevoegdheid misbruikt.

Nu gelet op het vorenstaande geen sprake is van een van de hiervoor genoemde afwijzingsgronden, zal het verzoek worden toegewezen.

Voorafgaand aan de getuigenverhoren zal allereerst een regiezitting worden gehouden. Tijdens deze zitting zal de rechter-commissaris met partijen bespreken of voorafgaand aan de verhoren een vragenlijst voor elke getuige kan worden aangeleverd waarmee de rechter-commissaris zich kan voorbereiden, hoeveel tijd naar verwachting met de verhoren gemoeid zal zijn en de planning van de (data van de) verhoren. Voorts kan aan de orde komen of, en zo ja wanneer, de documentaire wordt bekeken. Desgewenst hoeven partijen niet zelf op deze zitting te verschijnen. De aanwezigheid van hun advocaten is voldoende.

Nu de advocaat van [verweerder] van de griffier van deze rechtbank een afschrift van deze beschikking zal ontvangen, is de Stichting niet gehouden verweerder op de voet van artikel 188 Rv een afschrift van deze beschikking te zenden.